Hond in muur

Sterk staaltje van 'hond werkt zichzelf in nesten' en mooie variatie op de everzwijnenkop die destijds in opa's huiskamer boven de deur hing. Echter, deze hondenkop is geen jachttrofee, want aan de andere kant van de muur bevindt zich nog de rest van het hondenlijf.

De hond heet 'Rebel' en is een Duitse herder van acht maanden die net iets te nieuwsgierig was naar een gat in de muur. Hij werd uiteindelijk na een halfuurtje trekken en duwen zonder verder erg bevrijd door de lokale hulpdiensten van Riverside County (Californië).

(via Gawker)

Trouwe hond! Wat zou jij doen?

Leuk reclamefilmpje voor de Nieuw-Zeelandse Lotto, waarin een zeiler op volle zee ontdekt dat hij het grote lot gewonnen heeft. Dan steekt er een storm op... Gelukkig is de terriër Wilson uit het goede hout gesneden, ondanks alles...
De clip wordt ondersteund door een liedje van Nick Cave.
Nu honden toch meer en meer vermenselijkt worden (ten onrechte), kon het filmpje ook zo geëindigd zijn...

Heldhaftige hond per abuis afgemaakt

Een hond met de naam Target (Doelwit) overleefde verscheidene explosies in het door oorlog verscheurde Afghanistan, maar kwam tragisch aan haar einde in een dierenasiel in de Amerikaanse staat Arizona. De vrouwtjesherder kreeg per abuis een spuitje toegediend.

Het beestje schrikte op een legerbasis in Afghanistan een zelfmoordterrorist af en redde daarmee tientallen levens. De hond werd vervolgens vorstelijk behandeld.

Toen Terry Young na zijn diensttijd terugkeerde naar Arizona nam hij Target mee. Vrijdag sloeg het noodlot toe toen de hond uit Youngs achtertuin ontsnapte. Een buurman vond het dier, sloot haar op in zijn tuin en belde de hondenvangers. Zij plaatsten een foto van Target op internet, die door Young werd herkend.

Ervan uitgaande dat het asiel ’s avonds en in het weekeinde gesloten zou zijn, arriveerde hij maandag bij het asiel. Tot zijn schrik kwam hij tot de ontdekking dat de hond dood was. Een medewerker had het dier per ongeluk meegenomen en een spuitje gegeven.
(tekst via http://www.destandaard.be/, video via http://www.dailymail.co.uk/)

New Yorkse 'Vapor dogs' zoeken naar explosievendamp

‘Vapor dogs’ zijn het allernieuwste wapen in het arsenaal van de NYPD in haar strijd tegen terroristen. Vapor-dogs hoeven niet naar een voorwerp geleid te worden, zij kunnen ‘bomsporen’ in de lucht ontdekken.

De honden zijn opgeleid om de damp van explosieven te herkennen. Volgens de deskundigen kunnen de honden dat zelfs beter dan welke elektronische meetapparatuur ook. De honden beginnen nog dit jaar aan hun New Yorkse rondes. Per stuk kosten ze 20.000 dollar.
(via www.waarmaarraar.nl)

Hond vangt zalm, op straat

In de Amerikaanse deelstaat Washington heeft aanhoudende regenval voor een opmerkelijk tafereel gezorgd.
Enkele rivieren traden er buiten hun oevers waardoor er straten blank kwamen te staan.
De Amerikaanse zender CBS legde vast hoe enkele zalmen zich op het laagje water op het wegdek begaven.
Voor een plaatselijke hond, Honey, was dat een geschenk uit de hemel. Het beest kon nooit eerder zo makkelijk een vis vangen.

(via GVA)

Aanslag met bomhond verijdeld

The Sun meldt dat twee jaar geleden terroristen uit Islamitische hoek twee bulldogs wilden gebruiken om een vrachtvliegtuig in de lucht te laten ontploffen, op een vlucht van Bagdad naar Los Angeles.

De arme honden gingen echter nooit aan boord, omdat ze de dodelijke lading in hun maag niet overleefden.

(via The Sun)

"De mijne is groter dan de jouwe..."

De memoires van George W. Bush komen eraan. In het boek van Bush, dat volgende week verschijnt, staat o.a. een passage waarin Poetin nogal smalend doet over het kleine hondje van Bush jr.

Die had tijdens een uitje op zijn buitenverblijf Camp David zijn Schotse terriër Barney laten zien aan Poetin.

Bij een tegenbezoek van Bush, aan de datsja van Poetin, kwam een grote zwarte Labrador op ze afgestormd. Poetin zou gezegd hebben: "Groter, sterker, sneller dan Barney".

(via http://www.ad.nl/)

Natte hond: de wetten van de fysica

"Wanneer je het onmogelijke elimineert, is wat overblijft, hoe onwaarschijnlijk ook, de waarheid" (Sherlock Holmes).

Met dit motto in het achterhoofd concentreert Improbable Research zich op wetenschappelijk onderzoek “that makes people laugh and then think”.

Ze doen dit via een website met veel filmpjes, een magazine én ze reiken zelfs jaarlijks een eigen Nobelprijs uit.

Dit filmpje gaat over het ingenieus mechanisme van dieren (waaronder honden) die zich uitschudden.

Kijken!

(via Improbale Research)

Hondsdolletjes (2)

Vers opgegraven hondennieuws, de leukste brokken uit het hondeninternet.
Beste bedelaar van Brussel is een hond - Brussel heeft er een weekendattractie bij. Achter de beurs zit een hond met een zonnebril op de snuit te bedelen. Zijn baasje drinkt een koffie op een terras tien meter verderop. 'Bonhomme brengt me tussen de 50 en 100 euro op. Per dag.'
(via: Het Nieuwsblad)

Mechelse herder haalt in VS tot 100.000 euro - Amerikanen betalen waanzinnige prijzen voor goed afgerichte Mechelse herdershonden: tot bijna 100.000 euro. De Mechelaar is er als waakhond nu populairder dan de Duitse herder.

Firma's die zich specialiseren in de training van honden voor bewakingsopdrachten, kunnen de Belgian Malinois, zoals de honden in de Verenigde Staten heten, niet snel genoeg kweken of invoeren. Die firma's vragen al snel 35.000 euro voor een streng afgerichte waakhond met een goede stamboom, meldt Discovery News.

(via Gazet van Antwerpen)

Vossen doden in hartje London - Het vossendebat in Groot-Brittannië is weer opgelaaid na een nieuw incident: vossen hebben elf pinguïns gedood in de zoo van Londen. Ze pakten ook al een flamingo, twee mara's en een vogel uit de dierentuin in regent's Park.

Een paar maanden geleden drongen vossen een woning binnen in hartje Londen en verwondden er een slapende tweeling van negen maanden terwijl de ouders tv zaten te kijken.

Er leven ondertussen naar schatting 34.000 vossen in de Engelse steden. Dat is 14 procent van het totale aantal vossen in het land. In het centrum van Londen alleen al zouden er meer dan 10.000 vossen leven. Ook bij ons komen vossenplagen steeds vaker in het nieuws.

Lees verder in De Morgen

Roedel grijze wolven op Russische snelweg

Een roedel grijze wolven heeft in Rusland een verkeersagent de schrik van zijn leven bezorgd. De agent controleerde ’s avonds een wagen, toen vanuit het niets een elftal wolven kwam aangerend.
De agent patrouilleerde ’s avonds op de drukke weg M23 nabij Rostov aan de Don, een havenstad in het zuiden van Rusland.

In Rusland leven ongeveer dertigduizend grijze wolven. In hun moeizame zoektocht naar voedsel hebben ze tegenwoordig geen schrik meer van mensen. Ze vallen zelfs supermarkten binnen om hun honger te stillen.

(via De Standaard)

Er zaten eens drie Duitsers op café …

... die spuitwater drinken en Japans verstaan. Dit moet je gezien hebben. Typisch Britse humor, kurkdroog verteld. De honden zijn geweldig (die alerte blik, die reactiesnelheid). Komt uit de Zomergasten aflevering (VPRO) met schrijver Maarten ’t Hart (zomer 2010).

Gevonden via de blog mijnvuurplaats

Honden helpen mee in nieuwe strategie tegen stropers

Snuffelhonden worden in Zuid-Afrika op een nieuwe manier ingezet in de strijd tegen stropers. Vroeger gingen ze mee op het terrein en zochten ze naar ivoor en hoorn van euh... neushoorns. Dat was niet altijd praktisch, gezien de hoge temperaturen.

Daar hebben onderzoekers nu een mouw aangepast: in plaats van de honden naar het verboden spul te leiden, brengen ze verdachte luchtjes naar de honden. Dat doen ze met een vacuumtoestel dat de lucht opzuigt in de buurt van bijvoorbeeld verdachte auto’s. De lucht wordt in een buisje gebracht, waarna de hondenneus de rest doet.

Honden die bijvoorbeeld getraind zijn op ivoor halen het juiste buisje zo uit een hele reeks buisjes met enkel zuivere lucht.

(Bekijk de reportage op CNN)

Hond overleeft euthanasie

Matt Olivarez uit Detroit liet zaterdag zijn 11-jarige Rottweiler Mia (foto) euthanaseren, omdat ze problemen had met haar ruggengraat.

Na de euthanasie bracht hij Mia mee naar huis en legde haar voorlopig op een baal hooi in zijn garage, in afwachting van begrafenis in de grote tuin van zijn grootvader.

Toen hij de volgende morgen in zijn garage kwam, lag Mia er niet meer. Ze stond rechtop en staarde hem wezenloos aan.
Lees het vervolg in Detroit news.

(via http://www.detnews.com/)

Hondsdolletjes! (1)

Vers opgegraven hondennieuws, de leukste brokken uit het hondeninternet.

Een hond die als hermafrodiet was geboren (zie foto: Georgie) zoekt nu een nieuw baasje, na zijn sexoperatie.
(via http://www.telegraph.co.uk/)

Onderzoek leert dat honden kinderen beschermen tegen eczema, dit in tegenstelling tot katten.
(via http://www.sciencedaily.com/)

Aan de Amstel in Amstelveen is een zogenaamde 'Dog Lane of Fame' geopend. Dat is een pad met eretegels voor gestorven en nog levende honden.
(via http://www.telegraaf.nl/)

Is jouw hond een optimist of een pessimist?

Honden kunnen ook optimist of pessimist zijn, dat beweren althans wetenschappers aan de universiteit van het Britse Bristol. "Gelukkige mensen hebben meer de neiging om een dubbelzinnige situatie positief in te schatten. We denken dat dit ook voor honden opgaat”, aldus onderzoekers aan de universiteit van Bristol.

Een van de experimenten ging als volgt: een volle voederbak werd altijd aan één kant van de kamer gezet, een lege aan de andere kant. Na een tijdje werd een volle voederbak precies in het midden geplaatst. Honden die kwispelend naar die nieuw geplaatste voederbak renden en er dus vanuit gingen dat daar wat te eten viel, werden als optimistisch bestempeld. Honden die twijfelend de nieuwe bak naderden, werden als pessimisten gecatalogeerd…

Lees een verslag van het onderzoek en een gesprek met de onderzoekers.

(via www.time.com)

Obama op sleeptouw

In een eerder bericht verwezen we naar een artikel in de New York Times waarin de filosofisch interessante maar behoorlijk retorische vraag gesteld werd: weet Bo - de hond van Obama, remember? - eigenlijk dat hij de beroemdste hond ter wereld is? Zou hij met andere woorden onder de indruk zijn van het feit dat zijn baas de machtigste man ter wereld is?

Het antwoord zie je op de foto... Ik begin alvast 'Walkin' The Dog' van Rufus Thomas te fluiten. 'Wie wandelt met wie' is nog vrij qua songtitel. Nicole en Hugo?

(via HLN)

Dogtv.com, coming to you live

Wat heb je nodig om radio te maken? Niet veel. En om webtv te maken: nog minder. En om hondentrainer te worden: niks. Combineer deze drie factoren en je hebt: dogtv.com. Zelfverklaard genie, 'sign me to a book deal, or someone else will', meer een dogsinger dan een dog whisperer.
Michael Patton is de nieuwe Cesar Millan, wat zeg ik: beter. In de gaten houden. O ja, zo zot als een achterdeur.
(via: terrierman's daily dose)

Black and What The Fuck?!

De naam Black and WTF (What The Fuck) is de perfecte samenvatting van waar die site voor staat: zwart wit fotografie waarbij je een spontane WTF impuls niet kan onderdrukken.
Ja, de wereld ontplooit zich vandaag - dank u internet - als een onuitputtelijke freakshow, maar de beelden op Black and WTF doen in niets onder qua vervreemding, humor en sillyness. En waar mensen op foto's staan, vind je ook honden. Vandaar.

(via black and WTF)

Hond Tura, creative director

In het reclamewereldje wordt vaak gewerkt met een casevideo, dwz dat het bureau een zo opvallend mogelijke video maakt om de klant te overtuigen van hun unieke, creatieve aanpak.
Meestal word ik van al dat creatieve gedoe vooral heel moe, omdat het allemaal wat te geforceerd, te arty-farty, far-fetched en té off-key is. Het enige criterium blijkt dan toch te zijn: je kijkt, je blijft kijken en er verschijnt onbewust een brede glimlach op je gezicht.
Dat is het geval met dit filmpje. Leo Burnett Lissabon zette Tura, de hond, in de spotlight. In het filmpje zie je hoe Tura werkt als reclame-adviseur (ze kiest op aparte wijze het beste concept) en dus ook in de credits van campagnes staat. Uiteraard zit Tura op Linkedin, Twitter en Facebook.
(via http://www.bright.nl/tura-de-meest-bekroonde-creatieve-hond)

Honden in slowmotion

Schitterende advertentie van pedigree. Opgenomen met een hogesnelheidscamera (1.000 beelden per seconde in hoge resolutie). Zo zouden advertenties altijd moeten zijn: grensverleggend mooi, waardoor je je nog enigszins kan verzoenen met de korte koopboodschap die er onvermijdelijk op volgt.

Mythe of waarheid: kat voorspelt de dood

Ik weet het: het gaat niet over honden, maar ik kon dit niet laten liggen. De gelijkenissen met vermeende bovenaardse kwaliteiten die soms aan honden worden toegedicht zijn te opvallend. Het is ook een mooi verhaal, zelfs al is het niet waar (si non è vero, è ben trovato). Of niet correct.

In Amerika is er namelijk ophef over een kat in een rusthuis die al meer dan 50 sterfgevallen zou voorspeld hebben. Dr David Dosa, geriater en assistent aan de Brown University (Rhode Island, USA) publiceerde hierover eerst in het New England Journal of Medicine (2007), toen daarna de kat haar aantal correcte voorspellingen nog verdubbelde, schreef hij het boek "Making rounds with Oscar: the extraordinary gift of an ordinary cat" (vrij vertaald: de ronde doen met Oscar; het speciale verhaal van een gewone kat).

Om met de deur in huis te vallen: ik geloof nooit dat iets of iemand, zij het mensen, katten, honden of bomen, de toekomst kan voorspellen. En dus neen, ook het boek van Rupert Sheldrake ‘honden weten wanneer hun baas thuiskomt’ kon me niet overtuigen. Ik geloof niet in zesde zintuigen. Ik geloof wel in zintuiglijke waarnemingen en dat die bij honden en katten veel scherper zijn dan bij ons. Maar laten we eerst het wonderbaarlijke verhaal van de kat vertellen.

De kat, nu vijf jaar oud, werd als kitten geadopteerd in het Steere House Nursing and Rehabilitation Centre in Providence, Rhode Island. Dat centrum specialiseert in de verzorging van mensen met ernstige dementie. Dr. David Dosa heeft het gedurende vijf jaar bijgehouden: de kat loopt meestal van kamer tot kamer en blijft zelden bij patiënten, behalve bij deze die binnen enkele uren gaan sterven, zo bleek, achteraf…

Wanneer ze uit de kamer van een ‘stervende’ gehouden wordt, krabt ze aan de deur. Toen de verpleegsters de kat bij iemand brachten waarvan ze dachten dat hij/zij stervende was, verliet ze de kamer en ging op een ander bed zitten. Die patiënt overleed binnen enkele uren, de eerste leefde nog enkele dagen.

Dr Dosa en zijn verplegers zijn nu zo zeker van de voorspellende krachten van de kat dat ze de familie van een patiënt al verwittigen, wanneer de kat zich op zijn bed uitstrekt om een tukje te doen. “Soms gaat ze dan weg om iets te eten, maar ze komt altijd terug naar hetzelfde bed”, vertelt de dokter. “Er zijn nog vijf andere katten in dit huis, maar die hebben nooit hetzelfde talent vertoond.”

In zijn boek geeft dr. Dosa geen wetenschappelijke verklaring voor het fenomeen. Volgens hem is de kat in staat om – net zoals honden ogenschijnlijk kanker kunnen ruiken – om de specifieke geur van afstervende cellen te detecteren.

Ondertussen wordt de kat geprezen voor haar kwaliteiten. De vrienden en familie van de overledene voelen zich getroost door haar aanwezigheid in de laatste ogenblikken van hun geliefde.

Wat moeten we hiermee? Mag een mens niet in het bovennatuurlijke geloven? Van mij wel. Maar het is veel interessanter en spannender om een verklaring te zoeken. Ik geef ze mee, voor wat het waard is (ik ben tenslotte geen professor in de geriatrie).

De dokter zegt de kat asociaal is. Als je ze ergens plaatst, blijft ze niet zitten. Ze kiest dus duidelijk zelf haar plekje. Dat doet mijn kat ook. Die is helemaal geen schootjeszitter. Maar plots is ze daar. En dan kiest ze iemand om bij op schoot te kruipen. Dan wil ze weer naar buiten. Dan weer naar binnen. Maar ze laat zich nooit vertellen wat te doen. Typisch katten.

Terug naar Rhode Island. Een gokje: ik denk dat deze kat extreem kieskeurig is. Ze wil gaan en staan waar ze wil (ze krabt aan deuren die dicht zijn) en wil enkel te maken hebben met een zeer rustig persoon. Ze gaat er ook niet op liggen, maar ernaast. Misschien gaat er van stervende mensen totaal geen stress meer uit, zijn ze volledig bewegingsloos en voelt de kat aan dat ze daar het best even rustig zou kunnen liggen. Weg met mensen die perse willen babbelen of – godbewareme – strelen. Blijkbaar zijn enkel de mensen die rustig (of apatisch) genoeg zijn, ook diegenen die binnenkort gaan sterven.

(via daily telegraph)

Gen voor dwangneurosen bij hond én mens

De beste vriend van de mens wordt stilaan ook de beste vriend van wetenschappers. Onderzoekers van het Broad Institute in Zweden brachten vier jaar geleden het DNA-profiel van de hond volledig in kaart en de eerste resultaten zijn niet alleen interessant voor honden, maar ook voor mensen.

Onderzoek naar honden-DNA blijkt namelijk nuttig te zijn voor hond én mens omdat die gemeenschappelijk DNA én gemeenschappelijke ziektes hebben, zoals epilepsie, kanker en fobieën. Doordat honden in de jongste tweehonderd jaar zeer intensief en selektief gefokt werden, zijn ze genetisch minder divers dan de mens, wat het makkelijker maakt om bij hen specifieke genen terug te vinden.

Dwangmatig gedrag komt, aldus het Broad institute, veel voor bij sommige hondenrassen, zoals bull terriers die staartjagen of dobermans die voortdurend hun flanken likken, tot bloedens toe of met huidinfecties tot gevolg. Wetenschappers zoomden daarop in op een gen bij doberman pinschers dat gelinkt wordt met dwangmatig likken en rusteloosheid.

Het onderzoeksteam nam DNA-samples van 150 dobermans, waarvan sommigen de dwangneurose vertoonden. Ze konden het gen CDH2 lokaliseren, dat verantwoordelijk zou zijn voor het dwangmatig gedrag. Hetzelfde gen wordt nu bij mensen met dwangneurosen bestudeerd, wat zou kunnen leiden tot een adequate behandeling van honden én mensen.

(via pawnation.com)

The Big Picture: honden in het jaaroverzicht

Ik heb het niet zo op eindejaarslijstjes. Hoogstens noteer ik hier en daar een boektitel die – afhankelijk van wie het aanprijst – interessant lijkt. Voor het jaaroverzicht in schitterende foto’s op de website van The Boston Globe maak ik wel tijd. Want ik leerde The Big Picture ("news stories in photographs") kennen door een adembenemende fotoreportage over de beruchte sledehondenrace, de Iditarod, eerder al op hondsdol. Een foto uit die reportage haalde trouwens het eindejaarslijstje van The Boston Globe. Dit deed me verder bladeren, op zoek naar nog meer hondenfoto’s.

Ik herkende beelden van Obama, de oorlog in Afghanistan, de moord op het Iraanse meisje Neda, de vliegtuigcrash op de Hudsonrivier, de aarbeving in Italië. Belangrijke gebeurtenissen. De beelden waarop honden te zien zijn, waren op zich geen nieuwsfeiten en gaan zelden over de honden zelf. Die zijn gewoon aanwezig, als compagnon de route, in de achtergrond. Ze horen bij ons natuurlijk meubilair. Kijk zelf en geniet. Ik heb er 3 geteld (deel 1: 15, 28; deel 3: 7). Er zit ook een foto over België tussen...

(via The Big Picture)