Hondenbazen die denken dat je aan de hond zijn ‘schuldige blik’ kan zien dat ‘hij iets fouts heeft gedaan’, zitten er compleet naast. Je ziet misschien wel ‘schuld’, maar de hond voelt zich niet zo.
Onderzoeker Alexandra Horowitz van het Barnard College in New York toonde in een test dat als wij denken die typische schuldige blik van een hond te zien, dat enkel een interpretatie van ons mensen is, terwijl de hond best onschuldig kan zijn.
De test bestond erin dat mensen werden gevraagd een ruimte te verlaten en hun hond de opdracht te geven niet aan de koekjes te zitten. Wanneer ze opnieuw binnenkwamen, werd hen verteld dat de hond braaf was geweest, of niet. Er werd echter niet steeds de waarheid verteld. Dan kon je duidelijk zien dat de hond zijn schuldige blik niets te maken had met het feit of hij het koekje had gepakt of niet.
Honden keken het meest schuldbewust wanneer ze onder hun voeten kregen van hun baas, of ze het nu hadden gedaan of niet… De honden die braaf waren en toch werden berispt door hun (slecht geïnformeerde) eigenaars, keken nog het meest schuldig van allemaal. Daaruit besluiten de onderzoekers dat de schuldige blik afhangt van het gedrag van de eigenaar en niet van de daden van de hond.
Mijn opmerking: honden die, nog voor dat de baas begint te schelden, een onderdanige (schuldige) lichaamshouding aannemen, hebben hun ‘overtredingen’ in het verleden telkens gestraft geweten en dus met elkaar verbonden (klassieke conditionering; het gedrag wordt automatisch geassocieerd met straf)
(via Livescience)
(foto via curiousbusiness.com)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten