Wie een idee heeft dat kàn werken, zit goed bij DARPA, de onderzoekscel voor militaire technologie van de Amerikaanse regering. Je krijgt er de kans om de gekste dingen te proberen, met de luxe om te mogen mislukken. En als het gaat om vernieuwende, militaire technologie, zijn honden blijkbaar een goede inspiratiebron voor het Amerikaans leger: momenteel wordt de ‘Big Dog Robot’ getest, een vierpotige computer die zelfstandig 150 kilo aan wapens kan vervoeren op oneffen terrein. De hond als lastdier in de 21e eeuw.
DARPA (Defence Advanced Research Projects Agency) werd in 1958 in allerijl opgericht, als reactie op de Spoetnikcrisis (de onverwachte lancering van een Russische satelliet) en startte in 1968 met de ontwikkeling van het ARPANET, de voorloper van het latere internet. Na de Koude Oorlog ging het zich meer richten op de ontwikkeling van kunstmatige intelligentie.
Het Amerikaans leger laat nu door DARPA onderzoeken of terroristen te identificeren zijn aan de hand van hun geur. De menselijke geur is namelijk zo uniek, dat dit middel wel eens beter zou kunnen zijn dan retina-scans en vingerafdrukken. En als het gaat om geur herkennen, kom je uiteraard bij honden uit.
Het project, Unique Signature Detection genaamd, zou zelfs meer voordelen kunnen bieden dan een retina-scan. In tegenstelling tot onze oogleden, hebben we onze geur niet onder controle. Zelfs nadat hij de plaats van een misdrijf heeft verlaten, kan de geur van een terrorist over grote afstand verspreid raken en nog een tijd blijven hangen.
De wetenschap op dit terrein is nog groeiende, maar het is uiteraard al afdoende bewezen dat geurdetectie werkt. Ontelbare dieren gebruiken geur om voedsel te zoeken, territorium af te bakenen en iemand te herkennen. Daar worden niet alleen honden op getraind: ook wespen zoeken naar drugs, bommen en lijken.
Hoe we ruiken wordt bepaald door genen die we vinden in cellen die belangrijk zijn voor ons immuunsysteem. Die genen bepalen onze persoonlijke code en de mate waarin we verschillen van geur met anderen. Wat de wetenschappers nog niet weten, is hoe de verschillen in genen resulteren in de verschillende geuren. Ook niet onbelangrijk maar nog onontgonnen terrein, is de mate waarin factoren zoals dieet, gezondheid en zelfs shampookeuze onze ‘natuurlijke’ geur kan veranderen. Honden en andere dieren zouden zich echter door hun gesofisticeerde reukorgaan niet laten afleiden door deze externe, veranderlijke factoren.
Dit militair onderzoeksprogramma kan zelfs nuttig zijn voor gewone burgers. Als ons immuunsysteem een uniek geurpatroon aanmaakt, kan dit proces ook omgedraaid worden: via geur kan dan een specifiek immuunsysteem opgespoord worden. Bij orgaantransplantatie moeten donor en ontvanger immers een vrij gelijkend immuunsysteem hebben. Bovendien, indien specifieke ziektes een persoonlijke geur kunnen veranderen, zou je geurdetectie kunnen inzetten om vroege diagnoses te stellen.
DARPA (Defence Advanced Research Projects Agency) werd in 1958 in allerijl opgericht, als reactie op de Spoetnikcrisis (de onverwachte lancering van een Russische satelliet) en startte in 1968 met de ontwikkeling van het ARPANET, de voorloper van het latere internet. Na de Koude Oorlog ging het zich meer richten op de ontwikkeling van kunstmatige intelligentie.
Het Amerikaans leger laat nu door DARPA onderzoeken of terroristen te identificeren zijn aan de hand van hun geur. De menselijke geur is namelijk zo uniek, dat dit middel wel eens beter zou kunnen zijn dan retina-scans en vingerafdrukken. En als het gaat om geur herkennen, kom je uiteraard bij honden uit.
Het project, Unique Signature Detection genaamd, zou zelfs meer voordelen kunnen bieden dan een retina-scan. In tegenstelling tot onze oogleden, hebben we onze geur niet onder controle. Zelfs nadat hij de plaats van een misdrijf heeft verlaten, kan de geur van een terrorist over grote afstand verspreid raken en nog een tijd blijven hangen.
De wetenschap op dit terrein is nog groeiende, maar het is uiteraard al afdoende bewezen dat geurdetectie werkt. Ontelbare dieren gebruiken geur om voedsel te zoeken, territorium af te bakenen en iemand te herkennen. Daar worden niet alleen honden op getraind: ook wespen zoeken naar drugs, bommen en lijken.
Hoe we ruiken wordt bepaald door genen die we vinden in cellen die belangrijk zijn voor ons immuunsysteem. Die genen bepalen onze persoonlijke code en de mate waarin we verschillen van geur met anderen. Wat de wetenschappers nog niet weten, is hoe de verschillen in genen resulteren in de verschillende geuren. Ook niet onbelangrijk maar nog onontgonnen terrein, is de mate waarin factoren zoals dieet, gezondheid en zelfs shampookeuze onze ‘natuurlijke’ geur kan veranderen. Honden en andere dieren zouden zich echter door hun gesofisticeerde reukorgaan niet laten afleiden door deze externe, veranderlijke factoren.
Dit militair onderzoeksprogramma kan zelfs nuttig zijn voor gewone burgers. Als ons immuunsysteem een uniek geurpatroon aanmaakt, kan dit proces ook omgedraaid worden: via geur kan dan een specifiek immuunsysteem opgespoord worden. Bij orgaantransplantatie moeten donor en ontvanger immers een vrij gelijkend immuunsysteem hebben. Bovendien, indien specifieke ziektes een persoonlijke geur kunnen veranderen, zou je geurdetectie kunnen inzetten om vroege diagnoses te stellen.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten