woensdag 8 april 2009

Stop de hondenterreur: naar een hondendiploma? (1)


In De Standaard van vandaag 8 april heeft Isabel Albers de moed en het inzicht om een deftig artikel te wijden aan 'de plaats van de hond in de samenleving', naar aanleiding van de bijtincidenten die de voorbije weken plaatsvonden. Ze vraagt zich af wanneer iemand de terreur van de niet zo familievriendelijke 'canis familiaris' stopt...

Terechte vraag, alhoewel, moet dat niet eerder zijn: wanneer stopt iemand de 'terreur van de onverantwoordelijke, onwetende hondenbaas?' Onderstaand fragment komt uit het boek dat hondsdol schreef (zie hiernaast), waarin de kwestie van het 'hondendiploma' en 'gevaarlijke rassen' niet uit de weg wordt gegaan:

Fragment uit 'Hond zkt. Baas':
Een op vier gezinnen in Vlaanderen heeft een hond en het wordt steeds drukker op de hondensnelweg: we lopen elkaar flink voor de voeten op straat, in de winkel, op het strand. Eén van de typische oefeningen in de hondenschool is alle cursisten leren met de hond door elkaar wandelen, terwijl ze ervoor zorgen dat de hond mooi dicht blijft, niet uitvalt naar ander honden. Ook voor geoefende hondenbezitters vraagt deze oefening voldoende concentratie om de hond te lezen, zijn gedrag in te schatten en (via ervaring) te voorspellen. Je leert de kritische afstand kennen. Daar hebben de meeste mensen met hun hondje in de drukke winkelstraat geen kaas van gegeten, noch op geoefend…

Daarom ben ik er voorstander van om honden én hun baasjes tegen zichzelf te beschermen. De screening van hondeneigenaars moet verder gaan dan een kaartje opsturen naar de Belgische registratiedienst. Ik pleit voor een hondendiploma. Het leerparcours zou er zo kunnen uitzien:
- je volgt les bij een erkende lesgever die je klaarstoomt voor het examen (zoals in een rijschool)
- wie slaagt kan een hond kopen (via een ‘hondenbemiddelaar’: welk ras past bij jou?)
- na aankoop volg je met je hond lessen bij een erkende lesgever
- je slaagt in een praktische proef
- wie niet slaagt, krijgt een herkansing
- wie opnieuw faalt, moet zijn hond afstaan
- de hond gaat naar het asiel en wordt ‘herplaatst’ (via de hondenbemiddelaar) bij een geschikt gezin.

Het lijkt drastisch, maar bovenstaande procedure kan veel leed voorkomen: zorg dat toekomstige hondenbazen al enige voorkennis hebben en laat ze dat dan bewijzen met hun eigen hond. Wie in bovenstaand scenario uiteindelijk zijn hond moet afstaan, was vooraf verwittigd. De hond zal in elk geval beter af zijn met een gemotiveerde en geschiktere baas.

(morgen: gevaarlijke rassen)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten