woensdag 8 april 2009

Stop de hondenterreur: gevaarlijke rassen verbieden? (2)


Gisteren reageerden we al op het artikel 'Stop de hondenterreur' in De Standaard, waarin de plaats van de 'canis familiaris' in onze maatschappij in vraag werd gesteld. We publiceerden toen een fragment uit 'Hond zkt. Baas' (zie hiernaast), over het hondendiploma. Vandaag: de kwestie 'gevaarlijke rassen verbieden?'
Welke hondenrassen zijn gevaarlijk? Zijn dat enkel de typische vechtrassen die inderdaad veel schade kunnen aanrichten? Of gaat het ook over populaire hondenrassen die weinig of niet opgevoed worden? Typische gezinshonden, zoals Labradors (foto), cocker spaniëls en jackrussels, kunnen immers ook bijten...

Fragment uit 'Hond zkt. Baas':
Wanneer de media berichten over bijtincidenten met dodelijke afloop, laait een andere, oude discussie op: moeten sommige hondenrassen verboden worden? Een algemene wettelijke regeling is er niet in België (een ministerieel besluit terzake uit 1998 werd een jaar later door de Raad van State vernietigd), maar gemeentebesturen kunnen een en ander regelen via hun plaatselijk politiereglement: het ras op het grondgebied verbieden of verplicht muilkorven.

In Engeland, toch een ‘dog lovers’ country bepaalt de ‘Dangerous Dog Act’ sinds 1991 dat sommige rassen - de pitbull, de Japanse tosa inu, de dogo argentino en de fila brasileiro - op termijn moeten verdwijnen, wat betekent dat ze gesteriliseerd, geregistreerd en gemuilkorfd moeten worden…

Liefhebbers van deze zogeheten ‘gevaarlijke rassen’ zijn meestal tegenstanders van zo’n verbod. Ze vinden het discriminerend om te beweren dat enkel deze rassen gevaarlijk zijn. Daar hebben ze nog gelijk in ook: elke hond kan gevaarlijk zijn. Ik ken hondeneigenaars die hun wil niet kunnen opdringen aan een schoothondje en gebeten worden wanneer ze het toch proberen.

Dat neemt niet weg dat vecht- en waakhonden veel schade kunnen aanrichten, omdat ze agressiever van aard zijn. Omdat het erin gefokt is. Het is geen toeval dat precies honden zoals pitbulls en American staffordshireterriërs deelnemen aan (illegale) hondengevechten: ze geven nooit op en hebben een heel hoge pijndrempel...

Heel zeker, deze honden kunnen ook lieve huishonden zijn. Spijtig genoeg is de kans heel groot dat ze terechtkomen bij een baas die het niet goed, of helemaal niet aanpakt, wat het risico op incidenten vergroot. Wanneer het dan fout loopt, loopt het meteen goed fout.

Daarom wil ik ervoor pleiten om de ‘gevaarlijke rassen’ niet aan eender wie te verkopen. We hadden het al over een ‘hondenrijbewijs’, bij de ‘gevaarlijke’ hondenrassen mag de norm nog iets strenger zijn en is een vergunning op zijn plaats. Net zoals bij jachtwapens, inderdaad.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten