Werd de natuurfoto van het jaar vervalst?

Er zijn twijfels gerezen over de authenticiteit van de foto die in oktober werd uitgeroepen tot natuurfoto van het jaar. Dat meldt de Daily Telegraph. De Spanjaard José Luis Rodriguez won de prijs met een indrukwekkend beeld van een wolf die 's nachts over over een hek sprong om het hoenderhok van een boerderij te plunderen. Intussen werd een klacht ingediend: de wolf op de foto zou een tam dier zijn.

De foto van Rodriguez werd door de internationale Veolia-jury van de BBC en het Natuurhistorische museum in Londen gekozen uit meer dan 43.000 inzendingen. De Spaanse fotograaf zei dat het om een wilde wolf ging, en dat hij vlees had gebruikt om het dier over het hek te lokken. De man spendeerde naar eigen zeggen heel wat nachten aan het hek van de Spaanse boerderij om het perfecte beeld te kunnen schieten

Bij het Natuurhistorische museum in Londen is nu echter een klacht binnengekomen waarin beweerd wordt dat de wolf op de foto in gevangenschap werd gehouden. Dat gaat in tegen de regels van de fotowedstrijd. Die verbieden het gebruik van tamme dieren.

Een woordvoerder bevestigde dat heel de zaak nu grondig zal onderzocht worden. Jose Luis Rodriguez ontkent intussen in alle toonaarden dat hij de foto vervalste. De Veolia-prijs is de meest prestigieuze prijs voor natuurfotografie ter wereld.
(via De Standaard)

Kat vs. Hond: wie wint?

De wereld is verdeeld in ‘hondenmensen’ en ‘kattenmensen’, die elk met vuur het eigen kamp verdedigen. Wie is superieur? Echt vergelijkende studies werden nog niet verricht, maar de laatste jaren is het onderzoek naar hondengedrag wel enorm toegenomen en het lijkt erop dat ook de katten in die zin meer en meer bestudeerd worden.

Zou het dan nu tijd zijn om die grote derby der huisdieren, het alles-of-niets duel tussen kat en hond te organiseren? The New Scientist vond van wel, maar doet dat uiteraard nog met een relativerende knipoog. Het blijft immers appels met citroenen vergelijken. Maar toch…

Kat en hond worden hieronder in 11 categorieën tegen elkaar afgewogen. Wie het meeste onderlinge duels wint, is ‘best in show’. Here we go!

1. Brein

Met 64 gram is het gemiddelde hondenbrein veruit groter dan dat van katten, dat slechts 25 gram weegt. Maar als je het afweegt per kilo lichaamsgewicht, winnen de katten. Het gewicht is echter geen goede maatstaf om intelligentie te meten. Daar heb je tests voor (zie verder). Wat wel kan een rol spelen, is de capaciteit om informatie te verwerken: het aantal neuronen in de cortex (het uitvoerende brein). Hier winnen de katten met 300 miljoen neuronen (honden: 160 miljoen)

Winnaar: kat
Score: kat: 1 – hond: 0

2. Domesticatie

Uit de laatste analyses van Peter Savolainen van het Royal Institute of Technology in Stockholm moet de hond zo’n 16.000 jaar geleden door de mens gedomesticeerd zijn, ergens in China.

Wanneer katten huisdieren werden, staat ook nog geen 100 procent vast. Uit oude Egyptische begraafplaatsen en op hiëroglyfen leren we dat katten populair waren in Egyptische huizen vanaf 3.000 voor Christus. Toch zijn er oudere sporen. Zo is er een 9500 jaar oud bewijs van een kat die op Cyprus bij een mens werd begraven.

Honden zijn hier dus een duidelijke winnaar.

Winnaar: hond
Score: kat: 1 – hond: 1

3. Binding

Mensen zeggen dikwijls dat de ‘onvoorwaardelijke trouw’ van de hond zijn grootste troef is. Zijn katten zo anders?

Adam Miklosi van de Universiteit in Boedapest (Hongarije) probeerde katten hierop testen maar faalde jammelijk. Katten vonden de onderzoeksomgeving te stresserend. Als ze nu maar wilden meewerken…

Katten zijn nochtans ook aanhankelijke dieren, maar ze staan wel op hun onafhankelijkheid. Dat komt omdat katten eenzaten zijn. Honden zijn roedeldieren en door domesticatie zijn ze nu gefocused op mensen. Honden zien ons graag, ze kunnen er echt niet aan doen.

Winnaar: hond
Score: kat: 1 – hond: 2

4. Populariteit

De echte test om te zien of een dier ook een goed huisdier is, is kijken hoeveel mensen er één hebben. Hier zijn katten duidelijk de winnaars. In de top tien van landen die het meeste kattenbezitters tellen, zijn er 204 miljoen katten. In de hondenlanden-toptien zijn er maar 173 miljoen honden.

Winnaar: kat
Score: kat: 2 – hond: 2

5. Begrijpen

Zelfs honden die niet zo snugger zijn, kunnen toch makkelijk een dozijn signalen of commando’s herkennen. Honden begrijpen ook een wijzende vinger, iets waar zelfs chimpansees niet in slagen.

Honden zoeken via ons gezicht naar informatie, bevestiging en begeleiding, vertelt Alexandra Horowitz van de Columbia Universiteit in New York in haar boek Inside of a Dog.

Maar je mag honden ook niet overschatten: de zogenaamd schuldige hondenblik blijkt een mythe. Ze hebben geleerd zich onderdanig te gedragen wanneer ze straf krijgen of verwachten.
En katten? Naar verluidt, opnieuw volgens onderzoeker Miklosi, zijn ze even goed in staat om ons te begrijpen, maar zijn ze helemaal niet inschikkelijk of gemotiveerd. Katten begrijpen echter ook onze aanwijzingen om voedsel te vinden. Nochtans, als het voedsel verstopt zit, gaan honden meer een beroep doen op hun baasje en proberen uitvissen naar waar hij/zij kijkt, terwijl katten tevergeefs blijven proberen om zelf te buit binnen te halen.

Begrijpen dat mensen kunnen verkrijgen wat jij wil, lijkt op valsspelen, maar gezien hun grote woordenschat en hun wil om met ons samen te werken, is het logisch dat de hond deze ronde wint.

Winnaar: hond
Score: kat: 2 – hond: 3

6. Problemen oplossen

Honden en katten kunnen bij gekruiste touwtjes niet uitmaken aan welk uiteinde er een beloning zit. Ze begrijpen ook niet dat er voedsel zit onder het aangekruiste blikje. Ze kunnen wel goed voedsel terugvinden dat op verschillende plaatsen verstopt zit. Katten werden hierop wel veel minder getest dan honden.

Van honden is geweten dat ze graag samenwerken met ons, in die mate zelfs dat het hun soms dommer doet lijken dan ze zijn. Hoe sterker de band met de baas, hoe meer ze lijken hun onafhankelijk denken op te geven. Dat verandert echter weer, wanneer ze door hun baas worden aangemoedigd om het zelf te doen.

Dat komt mooi tot uiting bij blindegleidehonden. Ze zijn meestal begeleider, maar stappen uit die rol wanneer ze zien dat hun meester het probleem zelf niet aankan.

Winnaar: hond
Score: kat: 2 – hond: 4

7. Vocaal

Analyse van kattengemiauw leert dat het akoestische patronen bevat die onze aandacht trekken. Het vocale repertoire van katten is echter nogal beperkt en meestal enkel herkenbaar voor hun eigenaar.

Honden zijn vocaal flexibeler. Ze variëren de lengte, bereik, toonhoogte en toon van hun geblaf en gebruiken karakteristiek geblaf in verschillende situaties. Zelfs wie nooit een hond had, kan toch uit het geblaf opmaken of de hond alleen, agressief of blij is. Wolven blaffen zelden. Waarschijnlijk hebben honden door de domesticatie hun woordenschat uitgebreid om met ons te communiceren.

Da’s mooi, maar … Katten bezitten een subtiliteit die de vezorgende kant in mensen wakker maakt. Het geluid zou inwerken op ons onderbewuste, net zoals babygehuil, dat op dezelfde frequentie zit, vertelt Karen McComb van de Universiteit van Sussex (UK).

Winnaar: kat
Score: kat: 3 – hond: 4

8. Trainbaarheid

Honden zijn makkelijk te trainen omdat we hen erop geselecteerd hebben. Honden leren zoals kinderen, letten op onze gebaren en stem. Honden leren daarbij door beloning. Katten ook. Ze zijn trainbaar, maar bijna niemand doet het, dus weten we er minder over.

Honden willen het ook echt. Ze zijn geïnteresseerd en nemen het serieus. Zelfs zonder training passen honden zich automatisch aan mensen aan. Dat kan volgens Marc Bekoff van de Universiteit van Colorado door spel: “Spelen geeft de hond de mogelijkheid om te testen waar de grenzen liggen van wat mogelijk is binnen zijn gezin”.

Winnaar: hond
Score: kat: 3 – hond: 5

9. Superzintuigen

Geur, zicht en gehoor zijn de belangrijkste zintuigen voor hond én kat. Ontelbare hondenrassen werden geselecteerd op hun reukvermogen. De neus van een bloedhond bijvoorbeeld bevat 300 miljoen geurreceptoren, tegen maar 5 miljoen in mensenneuzen. Maar hoewel de hondenneus legendarisch is, zijn katten niet te onderschatten. Omdat er zoveel verschillende hondenrassen zijn en de gemiddelde kattenneus toch 200 miljoen geurreceptoren bevat, heeft de kat een sterkere neus dan de gemiddelde hond.

Mensen zien scherper maar honden en katten hebben indrukwekkende capaciteiten als nachtkijkers, met een superieure gevoeligheid voor beweging. Wanneer er weinig licht is, zien katten het best.

Ze hebben bovendien een groter auditief bereik, van 45 tot 64.000 hertz. Veel meer dan honden dus, van 67 tot 45.000 hertz.

Winnaar: kat
Score: kat: 4 – hond: 5

10. Milieuvriendelijk

Katten eten 188 miljoen stuks ongedierte per jaar (heeft iemand blijkbaar ooit eens uitgerekend). Honden verstoren dan weer vogelnesten op de grond en vangen konijnen. Het echte verschil in ecologische impact zit echter in de consumptie. De ecologische voetafdruk van een gemiddelde hond – de hoeveelheid land nodig om een hond te voeden – is 0,84 hectare per jaar. Zelfs bij een chihuahua is het nog 0,28 hectare per jaar. Bij katten is het amper 0,15 hectare per jaar. Uitgemaakte zaak, dus.

Winnaar: kat
Score: kat: 5 – hond: 5

11. Nuttig

Honden kunnen jagen, hoeden en bewaken. Ze vinden bommen, drugs en mensen, begeleiden doven en blinden, trekken sleden en voorspellen aarbevingen. Katten zijn goed tegen ongedierte.
Ok. Dat is misschien niet fair. We houden huisdieren voor andere redenen. Katten zijn mooi en zacht en door hen te strelen verminderen we onze stress. Maar dat doen honden ook, en ze zorgen voor een lagere bloeddruk en minder cholesterol omdat je ze moet uitlaten. Honden zijn dus beter voor de gezondheid.

Winnaar: hond
Score: kat: 5 – hond: 6

Honden winnen, met een neuslengte.

Lees het volledige artikel of bekijk de video
(via The New Scientist)

Pandabeer lijkt het meest op ... hond

Honden en beren hebben een gemeenschappelijke stamboom, maar ergens in de evolutie van de zoogdieren zijn hun wegen uiteen gegaan. Toch heeft recent Chinees onderzoek aangetoond dat pandaberen veel genetisch materiaal gemeen hebben met … honden. Nog verbazingwekkender is dat de panda - die alleen maar bamboe eet - geen genen heeft om planten te verteren.

Grondig genetisch onderzoek door het Beijing Genomics Institute leert dat de panda vooral genen heeft om vlees te verteren. Dat de panda toch z’n dagelijkse portie bamboe kan verteren, ligt waarschijnlijk aan de bacteriën die in zijn ingewanden huizen, eerder dan aan zijn genetische aanleg. De panda heeft namelijk geen genen voor enzymen die plantaardige cellen moeten afbreken. De onderzoekers vonden ook het T1R1 gen terug, een vleeseters-gen dat inactief is geworden. Ziedaar een carnivoor die planteneter is geworden.

De studie naar het panda-DNA moet helpen de panda beter te begrijpen, want de panda wordt bedreigd met uitsterven. Er leven er ongeveer nog 1.600 in het wild, 300 in gevangenschap. En er is niet alleen het probleem van de steeds verkleinende oppervlakte waarin de panda kan gedijen, de panda heeft het ook (letterlijk) lastig om zich voort te planten. Er worden daarom zelfs ‘porno voor panda’-programma’s gelanceerd.

Ook opvallend: van alle zoogdieren die onderzocht werden, leunt de panda het dichtst aan bij honden, met 80% gelijke genen. Vandaar dat ze (uiteraard) in Japan op het crazy idea kwamen om hondjes te fokken die eruit zien als kleine pandabeertjes.

(via Nature)

Hond zoekt geld: Kassa!

Hij is pas een half jaar actief in dienst en heeft al zo’n 50.000 euro opgespoord. Kassa, kassa, zou je zeggen. En dat klopt, want zo heet de speurhond van de Amsterdamse politie die op zoek gaat naar verstopt geld.

Tijdens een demonstratie liet de hond zien dat hij moeiteloos een pakketje geld kan vinden dat onder de vloer is verstopt.

Kassa is een van de vier speurhonden in Nederland die zijn getraind om geld op te sporen. Ze zoeken naar de geurcombinatie die papiergeld met zich meedraagt. Naast de politie Amsterdam-Amstelland beschikken ook de douane en het Korps landelijke politiediensten (KLPD) over ’geldhonden’.
De herder Kassa wordt ingezet tijdens huiszoekingen bij criminelen in de regio Amsterdam. Aan het begin van zijn jonge carrière spoorde hij direct een geldbedrag van 35.000 euro op. De minister is onder de indruk en heeft 25.000 euro vrijgemaakt voor de verdere opleiding en accommodatie van Kassa.
(via De Telegraaf)

The internet strikes back!

De laatste dagen kon je op allerhande websites en blogs, van professioneel tot persoonlijk dagboek, een misselijkmakend ‘grapje’ van een etter uit Litouwen zien uitgroeien tot een echt vervolgverhaal annex klopjacht op de dader. Met bovendien een happy ending: de dader werd gevat en het slachtoffer heeft het wonderwel overleefd.

Eerst de feiten: op het internet wordt een filmpje gepost. Op de beelden is een jonge twintiger te zien die over een brug wandelt, met in zijn handen een jonge hond. Twee vrienden filmen het tafereel. Op het moment dat er geen auto's passeren, gooit de kerel de hond naar beneden. Seconden later stort de hond duidelijk zichtbaar te pletter onder de brug. Terwijl je het dier pijnlijk hoort janken, proest de olijke bende boven op de brug het uit van het lachen.

Je vindt wel meer zieke filmpjes en foto’s op het internet, van been- tot schedelbreuken en andere ongeinigheden die in alle onscherpheid, met of zonder voorbedachte rade, gefilmd worden. Daar komt dan wat leeg commentaar op en dan is het alweer op naar de volgende kick. Bij dit filmpje ging het anders. De stoerdoenerij leverde hen geen applaus, maar de wereldwijde haat van dierenliefhebbers op, die bovendien via sociale netwerken zoals Facebook driftig op zoek gingen naar de “moordenaar”. En hem ook vonden: de 22-jarige Svajunas Beniuk uit Kaunas in Litouwen. De Litouwse pers kreeg lucht van de virtuele heisa, de Amerikaanse dierenrechtenorganisatie PETA ook en de Litouwse politie schakelde een tandje bij om de man te vatten.

Uiteindelijk gaf hij zich zelf aan, naar eigen zeggen na het lezen van tientallen doodsbedreigingen op het internet. De dader verklaarde dat hij “enkel de eigenaar van de hond wou waarschuwen, omdat de hond de kippen van zijn moeder lastigviel.”

Met de hond, ondertussen Rudi gedoopt, vergaat het volgens de Litouwse autoriteiten redelijk. Een voorbijganger vond het hondje een tijdje later onder de brug en bracht het naar een dierenarts. Volgens de Litouwse krant Lrytas zal de hond de mishandeling vermoedelijk overleven, ondanks enkele gebroken poten en interne bloedingen.
(UPDATE 24/11/2009: de hond is ondertussen toch aan zijn verwondingen bezweken)
(via o.a. De Standaard; filmpje via Liveleak)

Brave Hond of Slimme Hond?

In het artikel ‘Good Dog, Smart Dog’ stelt de New York Times de interessante vraag of honden nu eigenlijk slim zijn, of ons gewoon heel graag behagen (‘eager to please’).

De jobs die honden voor ons doen lijken op het geniale af: verwittigen wanneer iemand een beroerte, een paniekaanval of een suikertekort gaat krijgen. Dergelijke honden hebben dan geleerd om intens naar de ‘patient’ te staren, zodat die zich bewust wordt van het nakende probleem en er iets aan doet. Of de hond gooit een speelgoedje in de schoot om de mens wakker te schudden uit zijn verstarde toestand. Krijgt iemand toch een beroerte, zal de hond zich zo opstellen dat ze een eventuele valpartij kan opvangen.

Zijn de honden die voor dit werk getraind worden zo geniaal? Zit het hem in de hersenen? Of in de neus?

Wat precies omgaat in de koker van honden is een lastige vraag en veel onderzoeken worden met het nodige skepsis onthaald. Nochtans worden hondentrainers- en onderzoekers de laatste jaren steeds inventiever in het ontdekken van mogelijkheden waarin de hond zijn talenten kan tonen. Honden kunnen kanker in een vroeg stadium opsporen, psychiatrische patiënten bijstaan, hun eigenaar eraan herinneren op tijd hun medicatie te nemen, zelfmoordpogingen en zelfverminking onderbreken.

Een Hongaars onderzoek toont hoe een hond bij een blinde en epileptische persoon ongedurig wordt net voor een aanval en geleerd heeft om te blaffen en baasjes gezicht en bovenarm te likken, telkens de hond een opkomende aanval detecteert.

Het blijft nog vrij mysterieus hoe honden dit kunnen waarnemen, of het nu door kleine gedragsveranderingen waar te nemen is of een vreemde geur die ze ruiken (zoals bij honden die kanker ruiken).

Naast deze kwaliteiten om zaken waar te nemen, waarbij trainers inspelen op hun natuurlijke hondse gaven, is er ook sprake van onderzoek naar hun meer menselijke intelligentie. Dan is vooral Stanley Coren, professor psychologie en auteur van verschillende (goede) boeken over honden, ervan overtuigd dat we hun intelligentie op dat vlak nog onderschatten en/of niet kennen.

Dan gaat het vooral over het peilen naar meer menselijke vaardigheden, zoals het aantal woorden dat ze kunnen onthouden of voorwerpen aanwijzen. Coren denkt dat honden, door zo lang met ons samen te leven, ook soms denken als een mens. Coren is ook de auteur van een intelligentietest voor honden, waarna hij tot een rangschikking kwam van slimste honden, met de border collie op nummer 1 en Duitse herders, poedels, retrievers en Labradors op de ereplaatsen.

Maar de vraag blijft zich stellen hoe slim honden echt zijn, zelfs als er honden opduiken zoals de Duitse herder Rico, die 200 voorwerpen kon onthouden, ook een maand nadat hij ze geleerd had.

Clive D. L. Wynne, psycholoog aan de universiteit van Florida, gelooft eerder in de sterke gevoeligheid die honden voor mensen hebben ontwikkeld en hun ‘will to please’ als uitleg voor hun opmerkelijke prestaties. Ze kunnen misschien menselijke woorden aangeleerd worden (hij kende zelf een bordercollie met 1500 woorden in zijn repertoire), maar dat wil niet zeggen dat ze daarom denken zoals een mens.

“Bij een hond draait het om de interactie met zijn baas, om uiteindelijk eten en aandacht te krijgen. Honden hebben een unieke manier van denken en het is een gelukkig toeval dat honds en menselijk denken genoeg overlappen, zodat we een goede band met elkaar kunnen krijgen. Maar we moeten onszelf niet wijsmaken dat honden zoals mensen naar de wereld kijken.”

(via NY Times)

Coming home: zakdoeken klaar! En oordopjes...

Neen, het gaat niet over de anti-oorlogsfilm 'Coming Home', met Jane Fonda (hmm) en euh... wie was het ook alweer, o ja Jon Voigt (voor de kleintjes: de papa van Angelina Jolie). Maar, er komen wel militairen in voor en - natuurlijk - honden.
Op de site van mental floss werden namelijk een aantal filmpjes verzameld waarin je kan meegenieten hoe de hond reageert op baasje soldaat die na z'n 'tour of duty' van zes maanden of erger thuiskomt. Wat volgt is een hond die door het lint gaat. Honden die door het dolle heen zijn: perfect om op hondsdol te plaatsen, toch?

(via mental floss)

Hondenpoep: 2 euro de kilo

Wie in het Taiwanese Taichung een kilo hondenpoep inlevert, krijgt een waardebon. De stad wil met deze originele oplossing de mensen stimuleren om mee de stad proper te houden. Je mag maximum met 2 kilo per dag komen aandraven.
Hetzelfde systeem wordt toegepast om mensen aan te zetten om drinkbekers, die overal in de stad worden weggegooid, op te rapen en binnen te brengen. De stad heeft er alle vertrouwen in dat dit plan zal werken. Maar er zijn ook tegenstanders: die zeggen dat mensen hondenpoep met water zullen mengen om aan het gewicht te komen, of dat honden de dagelijkse drol van hun eigen hond zullen inruilen.
Diervriendelijke groeperingen vinden het weggegooid geld en geen lange termijnoplossing. Ze vinden dat dit geld beter zou besteed worden aan hondenparken en aan vuilbakken om hondenpoep in te gooien of zelfs hondenbazen op te voeden (!). Inderdaad geen slechte suggestie, maar... geld krijgen voor stront, da’s toch ook niet mis.
(via China post en Waar maar raar)

Enkel mensen en honden begrijpen een wijzende vinger

Wijzen is onbeleefd, zeggen ze. Maar het is een opmerkelijk gegeven dat van alle dieren enkel honden echt begrijpen wat we ermee bedoelen. Doe zelf de test en toon de hond een snoepje dat je dan onder één van drie omgedraaide potjes verstopt. Toon de hond met je wijsvinger onder welk potje het snoepje zich bevindt en de hond zal je aanwijzingen volgen.
Het lijkt eenvoudig, maar heb je al stilgestaan welke mentale inspanning het kost om een wijzende vinger te begrijpen? Aandacht hebben voor iemand, herkennen dat een gebaar een bedoeling heeft, een gedachte verwoordt, dat andere ‘schepsels’ kunnen denken.

Volgens Brain Hare van Duke University (North Carolina, USA) is het geen toeval dat de twee soorten die in staat zijn om te begrijpen wat aanwijzen betekent ook een band hebben met elkaar: mensen en honden. Veel dieren bezitten een vorm van sociale intelligentie, zodat ze met elkaar kunnen samenleven en samenwerken. Wolven bijvoorbeeld, de voorvaders van honden, leven in roedels die samen jagen en een complexe hiërarchie hebben. Honden daarentegen hebben een veel rijkere sociale intelligentie, omdat ze zich aangepast hebben aan een leven met ons. Wat wij mensen zo graag hebben bij honden, de vele manieren waarop ze zich integreren in ons leven, komt voort uit deze sociale vaardigheden. Brian Hare en andere onderzoekers proberen nu te onderzoeken hoe dit samenleven van mensen en honden hun opmerkelijke gaven heeft gevormd.

Sommige wetenschappers halen hun fascinatie onmiddellijk bij de honden, die van Brian Hare kwam voort uit onderzoek naar chimpansees. Die mensaap, die genetisch het dichtst verwant is aan de mens, kan de blik van een soortgenoot volgen om uit te maken wat die ziet en niet ziet. Deze vaardigheid lijkt enkel voorbehouden aan mensapen en mensen. Daarom waren de onderzoekers verbaasd om vast te stellen dat chimps nauwelijks de betekenis van een wijzende vinger begrepen, en dan nog enkel na veel training.

Terwijl chimpansees en wolven de aangeboren vaardigheid missen om te begrijpen wat aanwijzen betekent, hebben honden er een natuurlijke aanleg voor. Ze zijn zelfs niet beperkt tot hand- en vingersignalen. Ze begrijpen gebaren met de voet en hoofdknikjes. Ook puppies kunnen het. Het is gewoon honds gedrag.

Om dit te bewijzen, maakte Brain Hare opnieuw dankbaar gebruik van het Russisch experiment uit de jaren vijftig om vossen te domesticeren: vossen die niet achteruit deinsden of agressief reageerden toen mensen de tralies van hun kooi vastnamen, mochten zich voortplanten. Ondertussen zijn we veertig vossengeneraties verder en de resultaten spreken voor zich: de vossen die zich mochten voortplanten lijken ondertussen sterk op honden. Ze lopen vriendelijk naar mensen toe en kwispelen met hun staart. De test met het snoepje onder één van de potjes doorstaan ze met glans, zelfs de puppies. Fokken op aaibaarheid doet hun sociale intelligentie – onze gebaren begrijpen – ontwaken!

Toen in vroegere tijden de eerste hondachtigen (dus: de meest tamme wolven die in de buurt van mensen bleven en zich voortplantten) uiteindelijk gewend raakten aan mensen, gingen onze voorouders de honden die waakten of goed opletten op wat mensen bedoelden hen hiervoor belonen. Honden werden op die manier gestimuleerd om mensen goed in de gaten te houden. Zo leerden ze wat een wijzende vinger betekende.

In Hongarije liep onlangs een experiment om te kijken hoe tien maanden oude baby’s ons in de gaten hielden. De onderzoekers plaatsten, zichtbaar voor de baby, een speelgoedje onder een van twee potjes. Uiteraard wezen de baby’s het juiste potje aan. Het speelgoedje werd daarna meermaals onder hetzelfde potje verstopt, tot het tenslotte onder het andere potje verdween. Alhoewel ze het met hun eigen ogen zagen, kozen de baby’s toch voor het eerste potje…

Toen de onderzoekers het speelgoedje vastmaakten aan een touwtje, maakten de baby’s de fout niet. Zonder de afleiding van een volwassene, waren ze eerder geneigd om het juiste potje te kiezen. Kleine kinderen, zo blijkt, zijn zo geneigd om op volwassenen te letten, dat ze hun eigen waarnemingen negeren. Het experiment werd herhaald met honden en leidde tot hetzelfde resultaat. Niet met wolven: die gingen uit van hun eigen observaties en hadden geen aandacht voor mensen.

Wat de onderzoekers zich ook nog afvroegen, was waarom chimpansees, toch een stuk ‘slimmer’ dan honden, geen gebaren kunnen lezen. Brian Hare gelooft dat de reden niet te maken heeft met pure intelligentie, maar te wijten is aan hun persoonlijkheid. “Onze neefjes de apen zijn te veel afgeleid door hun agressie en competitiviteit om makkelijk onze gebaren te kunnen peilen. Chimpansees kunnen samenwerken om aan voedsel te geraken, maar bij de minste aanleiding om ervoor te vechten, doen ze het ook. Opdat wij mensen konden evolueren, hebben we moeten leren om niet uit ons dak te gaan bij het delen.”

(via TIME)

In Dog we trust

Obama beloofde zijn dochters een hondje en de heisa over de raskeuze was internationaal voorpaginanieuws. Dat er daarmee opnieuw een hond door de gangen van het Witte Huis rent, maakt in de US of A deel uit van een lange traditie. Ondertussen is er wel één en ander veranderd, sinds de dagen dat George Washington zijn jachthonden nog Drunkard, Tipler en Tipsy kon noemen (resp. dronkaard, verwijzing naar’sterke drank’ en ‘aangeschoten’).

Op de website van TIME magazine hebben ze een mooie fotocollage (op de foto: John F. Kennedy and Shannon, Clipper, Charlie and Wolf) staan, waarin de presidentiële honden de revue passeren. Zo had Warren Hardings Airedale terrier ‘Laddie Boy’ een eigen bediende en een eigen, handgemaakte stoel waarop hij plaatsnam tijdens regeringsoverleg.

Ulysses S. Grant waarschuwde het Witte Huis-personeel dat wanneer de Newfoundlander van zijn zoon iets zou overkomen, ze allemaal zouden ontslagen worden en Teddy Roosevelt had naast een das, een pad, enkele slangen en een varken ook een bull terrier ‘Pete’ die op een dag de broek van de Franse ambassadeur verscheurde.

Franklin Roosevelts hond ‘Fala’ had een persattaché, speelde de hoofdrol in een film én kreeg een onderscheiding als soldaat in het leger. De springerspaniël ‘Millie’ van George Bush junior schreef een boek, dat meer verkocht dan de autobiografie van zijn baas. Harry Truman zou ooit gezegd hebben: “You want a friend in Washington? Get a dog.”

(via TIME)

Hoe bereken je de hondenleeftijd in mensenjaren?

Papa, hoe oud is onze hond eigenlijk? Vooral kinderen zijn gefascineerd door de vraag hoe ze hun speelkameraadje moeten inschatten qua leeftijd. Ze zien zelf wel in dat een pup een kleine hond is, een baby’tje nog. Maar ze zien dat snoezig ding ook groeien als kool. Verbaasd zijn ze, wanneer ik hun vertel dat de hond al na amper 1 jaar eigenlijk even oud is als een kind van zeven. Wow! Respect. Maar klopt dat eigenlijk wel, die regel van zeven?

De oudste hond ter wereld, zo stond onlangs in de krant, is een teckel uit Long Island – Chanel genaamd – die 21 jaar werd. Hoe oud is ze dan, omgerekend naar mensenjaren: 120 schreef de ene, 147 zei de andere. Wat is het nu? Wel, Chanel is exact 113 oud. Niet slecht dus. Maar waarom? Hoe komen we tot dit resultaat?

Een hondenjaar is de maatstaf die de leeftijd van de hond in perspectief plaatst van een mensenleven. Met andere woorden, mocht Chanel een mens zijn, hoe oud zou ze dan zijn? Meestal denken we spontaan dat een hondenjaar het equivalent is van zeven mensenjaren, maar dat blijkt niet accuraat te zijn.

De officiële formule, volgens de American Veterinary Medical Association (AVMA), stelt het eerste levensjaar van een middelgrote hond gelijk met 15 jaar van een mensenleven. Het tweede hondenjaar zou dan gelijk staan met negen jaar voor een mens. Daarna komt elk hondenjaar overeen met vijf mensenjaren. Je kan zelf de leeftijd van je hond berekenen op de pet age calculator van de AVMA.

Je moet echter wel rekening houden met het gewicht van je hond. Grotere honden leven meestal niet zo lang en worden dus sneller oud. Kleinere honden leven doorgaans langer en worden dus minder snel oud, wat eigenlijk wil zeggen: ze tonen minder snel de typische ouderdomskwalen. Zo zijn grotere honden sneller ‘oud en versleten’ omdat ze vlugger arthritis en maagproblemen krijgen.

De levensverwachting voor de Deense dog bijvoorbeeld is maar acht jaar, zodat een vier jaar oude Deense dog al flink in de dertig is. Dit gezegd zijnde is hondenjaren berekenen ver van exacte wetenschap: zo stopt de hondencalculator alle honden boven de 45 kilo in dezelfde categorie, terwijl er nog altijd een verschil is tussen een grote hond en een Sint-Bernardshond.

De formule moet ook regelmatig aangepast worden aan de levensverwachting, want mensen en honden leven vandaag langer dan vroeger. De gemiddelde levensverwachting voor mensen in 1901 was 49 jaar (in de USA), vandaag is dat al 77. Ter vergelijking, in 1987 werd amper een derde van de honden ouder dan zes jaar, nu is dat al bijna de helft.

Onderzoekers zijn al eeuwen geïntrigeerd door de verhouding tussen de levensduur van mensen en honden. In 1268 werd in de Westminster abdij in London een inscriptie in de vloer gemaakt, met de levensverwachting van God’s schepsels, volgens dewelke honden 9 jaar konden worden en mensen 81.

De rekenmethode om hondenjaren als zeven mensenjaren voor te stellen, werd in Amerika populair door reclames voor hondenvoer, met als boodschap: “Eet dit hondenvoer en je hond wordt 13 jaar, dat is 91 voor jou en mij.”

(via Slate magazine)

Honden beschermen Duitse schapen tegen wolven

De Saksische deelstaatregering heeft de hulp ingeroepen van twee Pyreneese berghonden, om schaapskuddes te beschermen tegen wolven.

Wolven zijn een beschermde diersoort in het Oost-Duitse Saksen en het gaat er goed met de wolvenstand. Inmiddels leven er 45 exemplaren, in vijf roedels - de grootste populatie in Duitsland.

Keerzijde van dat succes op het vlak van natuurbescherming is dat er de afgelopen jaren in Saksen zo'n tweehonderd schapen zijn gedood door wolven. Schaapherders maken zich dan ook zorgen.

De twee Pyreneese berghonden Ben en Carlos moeten de kuddes nu beschermen tegen wolven die zich niets aantrekken van bijvoorbeeld elektrische hekken om schapenweides. De Pyreenese berghond wordt al eeuwenlang ingezet ter bescherming tegen wolven.

(via Nieuws.nl)

(foto via doggy.net)

Nieuw DNA-bewijs: hond is toch 15.000 jaar geleden ontstaan in China

Er is belangrijk bewijs gevonden voor de theorie dat de hond rond 15.000 jaar geleden een huisdier van de mens is geworden, in het zuiden van China. Uit genetisch onderzoek naar de afstamming van ruim 1500 honden uit Afrika, Azië en Europa blijkt dat de genetische diversiteit het grootst is in Zuid-China en dat verder weg van deze plek de diversiteit gestaag afneemt (Molecular Biology and Evolution ).

Dit is binnen de genetica het belangrijkste argument om de herkomst van een soort te bepalen. Hoe langer een soort op een bepaalde plaats heeft geleefd, hoe groter de onderlinge genetische variatie van de daar nog levende dieren is. Nakomelingen van dieren van de soort die naar elders migreerden kennen minder variatie, omdat altijd een selectie vertrekt en omdat ze minder tijd hebben gehad om – bij iedere nieuwe generatie – genetische variatie te laten ontstaan.

Uit nadere berekeningen aan het mitochondriaal honden-DNA blijkt dat de huidige hondenpopulatie waarschijnlijk afstamt van een paar honderd wolvinnen (minimaal 51) die in China leefden tussen 16.300 en 5.400 jaar geleden. Op grond van fossiele bewijzen is dan een oorsprong rond 15.000 jaar terug het meest waarschijnlijk.

Er is de laatste jaren wetenschappelijke onenigheid over het moment en plaats van de domesticatie van de hond – onmiskenbaar het oudste huisdier van de mens. Uit eerdere beperkte genanalyses rolden domesticatietijden van 15.000 tot 100.000 jaar geleden. In de prehistorische grot Chauvet zijn hondenpootafdrukken gevonden, samen met kindervoetsporen – waarschijnlijk 30.000 jaar oud. En vorig jaar bleek uit analyse van prehistorische honden- en wolvenschedels dat een schedel uit België van 31.000 jaar oud onmiskenbare kenmerken heeft van een ‘huishond’: een relatief korte en brede bek.

Maar de auteurs van het nieuwe onderzoek schrijven dat het heel moeilijk is om fossiele honden van fossiele wolven te onderscheiden. De kracht van het huidige onderzoek is dan ook dat mitochondriaal DNA van een zeer groot aantal honden is onderzocht waardoor een betrouwbaar beeld ontstaat van de ‘interne’ afstamming van de honden.

De onderzoekers vermoeden dat de honden gedomesticeerd werden in een tijd dat jagers/verzamelaars al langere tijd op één plek bleven wonen, voorafgaand aan het begin van de landbouw in China. ca 12.000 jaar geleden. Het oudste algemeen erkende hondenskelet is 11.000 jaar oud (een hondengraf uit Israël). Ook de genetische analyse wijst uit dat honden zich vrij snel na de domesticatie verspreid hebben over Eurazië.
(via nrc handelsblad)

Geniaal of knettergek: de blafvertaler

Oproep aan alle Japanologen! Willen jullie alstublieft het filmpje bekijken en laten weten of het gadget waarvan sprake geniaal of knettergek is. Of beide tegelijk, zoals de meeste gadgets.

Hondentaal is lichaamstaal, schreef Martin Gauss terecht. Maar in crazy Japan bedenken ze graag eenvoudige oplossingen. In het filmpje zien we hondengeblaf onmiddellijk vertaald worden door een apparaatje uit de familie van de fisher prize-achtigen. Meteen wordt er ook een professor achteraan gegooid om het geheel nog enige serieux te geven.

Ik zal me niet als een zuurpruim opstellen door een exposé te schrijven waarom dit apparaatje je reinste bollocks is. Neen, ik vind dit sterke cinema, maar het roept de frustratie van destijds op, toen ik met mijn vader naar Louis de Funès films zonder ondertitels zat te kijken. Het was duidelijk om te lachen, maar waarom?

(via BookofJoe)

"Wat honden zien, ruiken en weten"

Een fout die we soms maken is dat wij mensen de hond te veel zien als een bijna-mens, dat we de wereld van de hond – die grotendeels onze wereld is – te veel met mensenogen en –hersenen bekijken. Daarom ben ik altijd blij, wanneer ik nog eens een boek kan lezen, waarin dat niet gebeurt.

Het boek van Alexandra Horowitz “Inside of a Dog: What Dogs See, Smell, and Know” is er zo een. Ze kruipt in het wezen en onder de huid van een hond, “om te zien wat zij zien, hoe de wereld is vanuit hondenperspectief". Je kan het ook kort samenvatten met de visionaire boektitel van John Fisher: think dog.

Hoe hard we ook proberen, onze omgeving bekijken vanuit een honds standpunt is niet altijd even makkelijk. We zijn immers gewend om die omgeving vanuit onze eigen ervaringen te interpreteren. Neem nu een roos. Wij zien een mooi gevormde, lekker ruikende bloem die we met goede intenties aan iemand kunnen geven… En voor een hond? De schoonheid laat hem koud, de kleur is irrelevant want moeilijk te zien en de geur zegt hem ook al niks.

Alleen wanneer de bloem écht interessant zou ruiken, bijvoorbeeld naar urine van een andere hond, komt deze roos tot leven. Een hamer? Bestaat niet voor een hond. Hij kan het voor niks gebruiken en dus is een hamer niet interessant. Tenzij er geur op zit van een andere hond of mens. Of om op de houten steel te kauwen.

Honden willen en zoeken naar totaal iets anders dan mensen. Om te begrijpen waar ze mee bezig zijn, moeten we intellectueel op vier poten gaan staan en met onze neus denken, schrijft Horowitz. Ok, dat wisten we al: voor honden is de neus zeer belangrijk. Ze gebruiken hem ook veel beter dan wij. Alleen al de fysische vergelijking doet duizelen: een beagleneus bevat 300 miljoen geurreceptoren, een mensenneus maar 6 miljoen. Mensen moeten eerst uitademen, vooraleer ze opnieuw kunnen inademen. Honden niet. Die ademen in, trekken de geur dieper in de neus en laten tegelijk lucht ontsnappen. Ze houden niet alleen veel meer geur vast dan wij, ze zijn in staat om die geurinformatie voortdurend te verversen met bijkomende geur.

Hoe bepaalt die sterke neus nu hun eigen hondse perspectief op de omgeving? Een van Horowitz’ interessante opmerkingen is hoe zelfs het begrip ‘tijd’ voor honden geur-gerelateerd is: “Geur is tijd”. Geuren worden minder sterk na een tijd, dus betekenen sterke geuren nieuwe dingen. Zwakke geuren wijzen op verleden tijd. Maar honden ruiken ook wat de toekomst brengt, via de geur die wordt meegevoerd door de wind die uit de richting komt waar je net naar toe gaat.

Terwijl wij rondkijken in het heden, kijkt de hond verder dan zijn neus lang is. Hij ruikt en registreert wat er nu gaande is, wat er even voordien nog gebeurde en wat er nog staat te gebeuren. Da’s pas een omgevings-ervaring!

(via NYTIMES)
Lees een fragment: Excerpt: ‘Inside of a Dog: What Dogs See, Smell, and Know’
INSIDE OF A DOG, What Dogs See, Smell, and Know
By Alexandra Horowitz, 353 p. Scribner.

The quick brown fox jumps over the lazy dog!

Blind typen, het is me nooit gelukt. Snel typen wel, recht door zee, met twee vingers. Helaas niet foutlous. Eén van de standaardzinnetjes in de dactyloles uit vervlogen tijden was: the quick brown fox jumps over the lazy dog. Alle letters van het alfabet in één zin. Misschien is het daar wel fout gelopen: waarom blind onzin typen?

En kijk, het is geen onzin. Het bestaat echt. Brave hond.

Hondenpis nefast voor lantaarnpalen

Honderden lantaarnpalen worden jaarlijks 'omgeplast' door uitgaanspubliek en honden. Door de urine takelen de lantaarnpalen sneller af en moeten ze eerder worden vervangen, stelt een Nederlands bedrijf dat in opdracht van gemeenten controleert of lichtmasten nog mee kunnen.

Lantaarnpalen in de buurt van discotheken zijn volgens het bedrijf veel sneller aan vervanging toe dan andere lantaarnpalen. Hetzelfde geldt voor lichtmasten bij plantsoenen waar honden worden uitgelaten.

(via Trouw)

foto via Smilespedia)

Bonnie en Clyde: blinde hond met geleidehond

Een vijf jaar oude blinde border collie Clyde vertrouwt volledig op zijn maatje Bonnie. Hij volgt haar overal. De twee opmerkelijke honden werden onlangs op straat gevonden tijdens een storm en nu worden ze verzorgd in een asiel in het Britse Hales Green.

“Als Clyde niet zeker weet waar hij is, legt hij zijn hoofd op de rug van Bonnie zodat ze hem kan leiden. Hij vertrouwt volledig op haar,” aldus een van de verzorgers. “Bonnie let de hele tijd op of Clyde in de buurt is. Als zij bij hem, is zou je niet zeggen dat hij blind is, maar als ze er niet is weigert Clyde te bewegen.”

Van de baasjes ontbreekt ieder spoor. Geen van beide honden had een halsband of een chip. Het asiel is nu op zoek naar een nieuw baasje voor de twee, maar die moet ze wel allebei nemen, want ze zijn onafscheidelijk.

(via: De Telegraaf) en (Daily Mail)

Hoeveel voor dat hondje met de vijf poten?

Een goede ziel heeft een hondje met vijf poten gered van een triestig leven in een rariteitenkabinet op Coney Island (New York), door meer te bieden: bijna 3.000 euro.

De puppy was eigenlijk al beloofd aan iemand anders die ook al een voorschot van ongeveer 1.000 euro had betaald. Maar toen Allyson Siegel uit Charlotte vernam wat de bedoeling was, wist ze dat ze enkel de arme hond kon redden door geld op tafel te leggen. En dat deed ze.

Precious werd geboren met een vijfde poot, die uit haar maag komt en tussen haar achterpoten hangt. De extra poot heeft zes tenen. De bedoeling was dat Precious naar het "Freaks of Nature" museum zou verkassen, waar ze al de koe met de twee hoofden Nosey Rosey en de Siamese schilpadden Pete and Repeat hadden...

De pup ontsnapte dus aan dit lot en kreeg van haar baas de nieuwe naam Lily. Ondertussen werd de vijfde poot al operatief verwijderd. Op de vraag of ze 3.000 euro niet wat veel vond voor een puppy, zei Allyson: "Ik vond het een normale puppy en ik wou hem een goed leven bieden."

(via nydailynews)

De ideale stoel voor hond en baas

Zuid-Koreaans designer Kim HyunJoo heeft een stoel ontworpen die tegelijkertijd een hondenhok is. Met de "Happily Ever" kan de hond altijd tussen de voeten van de baas liggen en toch zijn eigen plaats hebben.

Waar we ook gaan of staan, de hond wil altijd bij ons zijn. Ook als we zitten, ligt de hond graag bij ons. Met deze stoel kan het perfect. In de holte van de stoel kan de hond languit gaan liggen. Ik zie zelfs, mits wat creatief denken, enige agility mogelijkheden. Maar of het een mooie stoel is...

(via Knack)

De kleinste hond ter wereld

Amper groter dan een theekopje, daarmee is de Maltezer Scooter waarschijnlijk de kleinste hond ter wereld. Het kleine, witte bolletje wol is amper 8 centimeter hoog en 20 cm lang. Daarmee breekt deze pup het record van de Amerikaanse langharige Chihuahua Boo Boo, die zeker 10 centimeter groot is...

Scooter is nog jong, maar is blijkbaar gestopt met groeien. Vandaar. Scooter weegt ook amper 400 gram, z'n tricotje meegerekend. Baasje Cheryl McKnight uit Nieuw Zeeland heeft het ensembletje gemaakt uit een paarse sok, zodat ze makkelijk kunnen zien waar Scotter overal uithangt in huis. Je kan er ook niet mee gaan wandelen, of een leiband aandoen: te klein.

Scooter komt uit een nest van drie en stopte met groeien nog voor hij twee maanden werd. De rest groeide op, Scooter niet. Scooter heette aanvankelijk Pee Wee, maar dat hebben ze veranderd. Het lag er te dik op...

(via Daily Telegraph)

Japanners brengen 'hondengeblaf-vertaler' op de markt

De Japanse speelgoedmaker Takara Tomy beweert dat hij een gadget heeft ontwikkeld dat in menselijke taal én emoticons vertaalt wat een hond zegt en voelt.

De ‘Bowlingual’ bestaat uit twee onderdelen: de draadloze microfoon die als een halsband om de nek van de hond geplaatst moet worden en een soort afstandsbediening met LCD-scherm waarop de 'vertaling' van het geblaf verschijnt.

Het scherm geeft in tekstvorm aan wat de hond bedoelt, pictogrammen geven de stemming van de hond weer. Het apparaat maakt daarbij onderscheid tussen zes emoties waaronder frustratie, blijdschap en verdriet.

Het product wordt niet zomaar als ‘speeltje’ op de markt gebracht. Speelgoedgigant Tomy heeft de Bowlingual ontwikkeld in samenwerking met een dierenarts en een onderzoekscentrum op het gebied van akoestiek. De geluiden van de hond worden geanalyseerd met een speciaal algoritme.

De Bowlingual werd al eens in 2002 op de markt gebracht. Het apparaatje liet toen alleen de emoties van de hond zien. Er werden toen direct 300.000 exemplaren van verkocht. Op 23 augustus zal de 'blaf-vertaler' in Japanse winkels verschijnen met een prijskaartje van ongeveer 150 euro. Helaas is de vertaling alleen nog maar in het Japans.

(via Elsevier)

Illegale honden moeten meteen spuitje krijgen

Honden die illegaal vanuit een vakantieland in België worden binnengebracht, moeten volgens een nieuwe richtlijn meteen verplicht een euthanasiespuitje krijgen.

In een brief aan alle burgemeesters herinnert het Federaal Voedselagentschap hen aan het gevaar van hondsdolheid. “Het voedselagentschap krijgt al enkele jaren geregeld te maken met verdenkingen en gevallen van hondsdolheid bij honden en katten die in ons land zijn binnengebracht”, schrijft het Federaal Voedselagentschap.

Om die reden moeten alle honden en katten die toeristen uit hun vakantieverblijf niet-gevaccineerd en “tegen alle regels van het gezond verstand in” meebrengen, meteen worden afgemaakt.

Meer en meer Belgen brengen uit medelijden een zwerfhondje of kat mee uit Spanje of een Oostblokland. Vaak gaan ze pas na enkele weken naar de dierenarts om ze te laten vaccineren. Als de dierenarts vermoedt dat het beestje niet correct is ingevoerd omdat hij geen gezondheidsattest, vaccinatiebewijs of invoervergunning heeft, is hij verplicht om dat aan te geven.

Volgens het Voedselagentschap is euthanasie dan de enige oplossing omdat alleen via hersenonderzoek op een kadaver kan worden uitgesloten of een dier hondsdolheid heeft.
(via gazet van antwerpen)

Katten niet zo slim als honden...

Het zal kattenliefhebbers als kattengejank in de oren klinken, maar onderzoek suggereert dat katten niet zo slim zijn als honden, of dat ze in elk geval anders denken…

Prof in de psychologie Britta Osthaus zegt dat katten geen oorzaak-gevolg verbanden leggen. Ze testte dat door vis en koekjes aan een touwtje vast te binden en ze onder een stuk glas te leggen waar de katten de lekkernijen konden zien. Het was dan afwachten of de katten zo slim zouden zijn om aan het touwtje de lekkerij naar zich toe te halen.

Ze werden op drie manieren getest: met een enkel touwtje, met twee touwtjes (met maar één hapje) die evenwijdig lagen en twee touwtjes (eveneens met maar één hapje) die gekruist lagen.

Het enkel touwtje gaf geen problemen, maar - in tegenstelling tot eerder geteste honden – geraakten de katten niet wijs uit de twee evenwijdige touwtjes. Met de gekruiste touwtjes had één kat het voortdurend mis en slaagden de andere katten maar zoveel als kan aangenomen worden volgens de kansberekening.

De onderzoeker van de Canterbury Christ Church University in Kent zei dat de resultaten toch verrassend zijn omdat katten regelmatig hun klauwen gebruiken tijdens de jacht en spel. Ze deden het zelfs slechter dan honden, die toch tenminste aan de evenwijdige touwtjes wijs geraakten.

“Deze studie toont ons de grenzen van de intelligentie van katten”, zeggen de onderzoekers. We zeggen niet dat katten dom zijn, ze denken gewoon anders. Wij zijn mensen, we kunnen dus niet in hun plaats naar de wereld kijken of weten hoe zij die ervaren.”

(via The Guardian)

Stelende vos verzamelt 120 schoenen

Een wijfjesvos roofde het voorbije jaar meer dan 120 schoenen uit het Duitse stadje Föhren in het Eifelgebergte. Een collectie die zelfs Imelda Marcos jaloers zou maken. Kleine bijtafdrukken in de veters wijzen er wellicht op dat de schoenen als speelgoed voor de pups werden gebruikt.

De inwoners van het dorpje vroegen zich al af wie toch die snoodaard was die ’s nachts schoenen, in alle maten en gewichten, kwam stelen. Het mysterie werd onlangs opgelost toen een woudwerker een impressionante collectie schoenen vond in een vossenhol.

De vermoedelijke schuldige loopt nog vrij rond en de dorpsgemeenschap is niet van plan om de vos te vangen,vermits ze waarschijnlijk jongen heeft. De schoenen zullen worden getoond in het huis van de woudeigenaar, graaf von Kesselstatt. De bewoners kunnen er hun verdwenen schoenen komen uitkiezen.

Er bevinden zich waarschijnlijk nog schoenen, dieper in het vossenhol, maar de bewoners willen de vos voorlopig gerust laten. Wel wordt de mensen in de omgeving aangeraden om hun schoenen niet meer buiten aan de voordeur te zetten…

Geen overbodig advies, want zelfs na het ontdekken van de uitgebreide schoenencollectie in het vossenhol, zijn er opnieuw schoenen gestolen in het Duitse bergstadje. De vos verliest misschien wel zijn schoenen, maar niet zijn streken…

(via Der Spiegel)

Heldhaftige reddingshond gekloond

Vergeleken met de meeste Duitse herders heeft Trakr een behoorlijk buitengewoon leven gehad. Als een getrainde speurhond bij de Canadese politie, leidde hij reddingswerkers naar de laatste overlevende die uit het puin van Ground Zero werd gehaald, na de aanslagen van 11 september in New York.

Trakr, de held van 11 september, zal nu van een even buitengewoon tweede leven genieten. Alhoewel hij overleed in april, 16 jaar oud, zal zijn herinnering voortleven in vijf puppies die merkwaardig goed op hem lijken. Kan ook niet anders: het zijn klonen van Trakr met zoveel gelijkend DNA-materiaal als de wetenschap vandaag toelaat.

Trakr’s baas en voormalig politieman James Symington won vorig jaar een wedstrijd van het bedrijf BioArts International uit Californië, een van de grootste biotechnologische bedrijven waar je je huisdier kan laten klonen, door hen te overtuigen dat Trakr de beste papieren had om gekloond te worden.

Symington versloeg 200 andere gegadigden en won het gratis klonen van zijn hond, terwijl BioArts er nog eens 4 gekloonde puppies bijdeed. In zijn aanbevelingsbrief schreef Symington dat er ‘één keer in je leven een hond passeert die niet alleen het hart van iedereen beroert, maar ook een eigen rol speelt in de geschiedenis’.

Op 11 september 2001 reageerde Symington onmiddellijk toen hij het nieuws van de terroristische aanslagen vernam. Hij sprong in zijn auto met zijn hond en reed 14 uur van Halifax, Nova Scotia naar Manhattan.

Hij kwam aan bij Ground Zero en begon samen met de andere reddingswerkers verbeten naar overlevenden tussen het puin te zoeken. James en Trakr werkten dagen aan een stuk in het stof en het puin.

Trakr was eigenlijk een op rust gestelde politiehond, maar had nog niets aan reukzin ingeboet. Ze werkten dag en nacht en concentreerden zich uiteindelijk op een berg puin van de noordelijke toren, de toren die eerst was geraakt.

Volgens Rick Cushman, een politieman uit Massachusetts die samen met Symington en zijn hond aan de slag ging, was het rond 6 of 7 uur ‘s morgens dat Trakr plotseling bevroor en zijn staart stijf hield: het teken dat de hond een nog levende mens onder het puin traceerde.

Gealarmeerd door de hond, gingen de reddingswerkers aan de slag en een van hen zag een stuk reflecterend materiaal op een jas die helemaal begraven was. De jas was van Genelle Guzman, toen een kantoorklerk van 31 jaar. Ze bevond zich op de 64e verdieping van de noordelijke toren toen het drama gebeurde. Ze geraakte nog tot op de 13e verdieping, maar toen zakte het gebouw in.

Ze landde op een dode brandweerman, raakte met haar hoofd geklemd door een betonnen pilaar, maar zat in een luchtbel en kon blijven ademen. Ze zat 26 uren vast vooraleer ze ontdekt en gered werd, als laatste van twintig overlevenden. Net daarvoor waren nog twee politieagenten vanonder het puin gehaald. Hun verhaal wordt verteld in de film van Oliver Stone ‘World Trade Center’.

Cushman twijfelt er niet aan dat Trakr en Symington Guzmans leven gered hebben. ‘Die hond is een held, zoveel is zeker’. Het klonen van Trakr verzacht de bittere pil voor Symington, want het verhaal bleek niet een en al glorie... Toen hij met zijn hond naar Halifax terugkeerde na hun missie op Ground Zero, moest hij voor zijn oversten verschijnen en werd hij gestraft.

Ten tijde van de aanslagen zat Symington namelijk drie maanden thuis op ziekteverlof wegens stress. Het eerste wat zijn bazen over zijn reddingswerk vernamen, was toen ze hem op tv zagen graven. Daar waren ze niet van onder de indruk. Symington werd geschorst, later ontslagen.

Symington wil daar niet te veel meer over vertellen, liever heeft hij het over de gekloonde hondjes. Een van de pups heet – toepasselijk – Deja Vu, de anderen heten Trustt, Valour, Prodigy en Solace. Hij wil ze opleiden tot reddingshonden. ‘Als ze dezelfde intelligentie, moed en vasthoudendheid tonen als Trakr, dan zullen ook zij nog levens redden’.

Omdat klonen nog altijd een business is, is er ook een commerciële kant van de zaak. Alhoewel Trakr gratis werd gekloond, moesten vier andere hondenbazen elk gemiddeld ongeveer 100.000 euro betalen om hun beste vriend te klonen.

Het klonen werd uitgevoerd door een team geleid door Zuidkoreaanse wetenschapper Hwang Woo-Suk. Die bleek in 2006 nog valselijk te claimen het eerste menselijke embryo gekloond te hebben.

Ondanks die controverse zegt een woordvoerder van BioArts dat Hwang toch de eerste was om een hond te klonen: “Als kloonbedrijf geloven we in tweede kansen”.
(via The Guardian)

Hond adopteert baby-uil

Je moet het zien om het te geloven: een jachthond die beste maatjes is met een vogel. In een opvangcentrum voor roofvogels in het Engelse Cornwall bloeit er namelijk iets moois tussen Bramble, een baby-uil die verlaten werd door haar moeder, en Sophie, de hond van de directrice.

De weesuil en de spaniël zijn intussen onafscheidelijk geworden. Sophie geeft Bramble zelfs dagelijks een douche, door haar proper te likken. "Toen Bramble hier aankwam, had ze geen veren en moesten we ze dus binnen houden. De eerste dag al kwam Sophie haar gezelschap houden, en sindsdien staat Bramble er elke dag op om naar Sophie te vliegen en door haar gewassen te worden. Ze moet zowat de properste veren en bek van het land hebben", aldus de directrice van het centrum.

(via De Morgen; foto via DailyMail)

Welkom stripliefhebbers,

u bevindt zich op een blog voor hondenliefhebbers, waar we aandacht hebben voor all things dog, ook als ze (mooi) getekend zijn.

Welkom hondenliefhebbers, bij het eerste bericht op hondsdol waarbij we in de wondere wereld van het stripverhaal duiken.

Spacedog is het verhaal van een kleine boerderijhond die op een dag met de trein naar de grote stad reist. Hij vindt er onderdak bij een zwarte bluesmuzikant, wordt er verliefd op een teefje. Tijdens een nachtelijke wandeling plukken mannen hem van de straat en brengen hem naar een dierenasiel. Wat later bezoekt de NASA het asiel en selecteert hem voor de eerste ruimtevlucht. En zo wordt hij Spacedog: wereldberoemd, rijk en machtig.

Spacedog leest door de felle kleuren, de neo-expressionistische tekenstijl, het slimme gebruik van pictogrammen, de thematiek en het sociaal-cultureel referentiekader als een hedendaagse Masereel", aldus uitgever-verdeler http://www.bries.be/.

Auteur Hendrik Dorgathen is illustrator, striptekenaar, animatietekenaar en grafisch vormgever. Hij studeerde communicatie-design in Essen. Zijn illustraties verschenen o.a. in Die Zeit, Frankfurter Allgemeiner Zeitung-magazine en The New York Times. Met het album Spacedog brak Dorgathen in 1993 internationaal door als striptekenaar. In 1994 ontving hij op het internationale stripfestival van Erlangen dan ook terecht de Max und Moritz-prijs voor beste Duitstalige striptekenaar. Sinds 2003 doceert hij kunst en design aan de Kunsthochschule Kassel.

Het verhaal vertoont gelijkenissen met het echte verhaal van de ruimtehonden in de Soviet Unie (zie een vorig bericht op hondsdol). Dat waren ook zwerfhonden of honden uit het asiel die voor de goede zaak werden meegenomen en opgeleid tot astronauten, tot consternatie van de Amerikanen, die zich plots langs alle kanten bespied waanden door Russische satelieten.

Een bespreking van Spacedog kan je lezen op Cutting Edge.

Schuldige hondenblik is een mythe

Hondenbazen die denken dat je aan de hond zijn ‘schuldige blik’ kan zien dat ‘hij iets fouts heeft gedaan’, zitten er compleet naast. Je ziet misschien wel ‘schuld’, maar de hond voelt zich niet zo.

Onderzoeker Alexandra Horowitz van het Barnard College in New York toonde in een test dat als wij denken die typische schuldige blik van een hond te zien, dat enkel een interpretatie van ons mensen is, terwijl de hond best onschuldig kan zijn.

De test bestond erin dat mensen werden gevraagd een ruimte te verlaten en hun hond de opdracht te geven niet aan de koekjes te zitten. Wanneer ze opnieuw binnenkwamen, werd hen verteld dat de hond braaf was geweest, of niet. Er werd echter niet steeds de waarheid verteld. Dan kon je duidelijk zien dat de hond zijn schuldige blik niets te maken had met het feit of hij het koekje had gepakt of niet.

Honden keken het meest schuldbewust wanneer ze onder hun voeten kregen van hun baas, of ze het nu hadden gedaan of niet… De honden die braaf waren en toch werden berispt door hun (slecht geïnformeerde) eigenaars, keken nog het meest schuldig van allemaal. Daaruit besluiten de onderzoekers dat de schuldige blik afhangt van het gedrag van de eigenaar en niet van de daden van de hond.

Mijn opmerking: honden die, nog voor dat de baas begint te schelden, een onderdanige (schuldige) lichaamshouding aannemen, hebben hun ‘overtredingen’ in het verleden telkens gestraft geweten en dus met elkaar verbonden (klassieke conditionering; het gedrag wordt automatisch geassocieerd met straf)

(via Livescience)

(foto via curiousbusiness.com)

Het loopt op wieltjes voor Bazooka de bulldog

Het is 'maar' een bulldog met korte beentjes, maar dat houdt Bazooka de bulldog niet tegen om de beste, zo niet de enige, skateboardende hond in Japan te zijn.

Bazooka is 2 jaar oud en een raszuivere Engelse Bulldog. Het was liefde op het eerste gezicht, vertelt baasje Yoshio Ishikawa.
"Toen hij vijf maanden was, zag hij iemand skateboarden op straat en hij was onmiddellijk verkocht. Sinds dan telt er maar een ding voor hem: op die plank staan.

De echte truken zoals de 180 gradenbocht en de kickflips komen er nog niet echt uit, maar de hond staat zeer relaxt op zijn board en stuurt door zijn gewicht op zijn vier poten te laten balanceren, net zoals echte skaters quoi.

Ishikawa koopt nu speciale boards die de juiste lengte hebben en geen giftige vernissen bevatten. Want Bazooka behandelt zijn speelgoed zoals de meeste honden: hij bijt het ding aan flarden, zodat hij ondertussen al aan zijn 15e exemplaar toe is.

Even doorzoeken op youtube leert dat ofwel bulldogs een specifieke aanleg voor skateboards hebben, of dat de bulldogbaasjes er een sport van maken, want naast Bazooka zien we ook nog knotsgekke filmpjes van Tillman, Tyson en Vegas, ook Engelse bulldogs. En de eigenaars van Amerikaanse bulldogs willen niet achterblijven, want daar hebben we zowaar Popeye!
(via Reuters)

Hond ontsnapt aan coyotes door op de lijnbus te springen

In Canada redde een alerte buschauffeur het leven van de hond Duke door de deuren van haar lijnbus te openen, zodat de bebloede hond nog net kon onsnappen uit een gevecht met een bende coyotes.

Buschauffeur Hagel, op haar dagelijkse ronde met de lijnbus, zag plots op een parking een hond schuilen onder een truck, belaagd door een bende coyotes. In een reflex opende ze haar deuren, net zoals ze voor een doordeweekse pendelaar aan een bushalte zou doen, en Duke aarzelde geen seconde en stormde meteen de bus op, waar hij gekalmeerd werd door attente reizigers.

De hond was bebloed en gewond aan de voorpoot, waar hij ogenschijnlijk twee keer was gebeten. Hij was gemerkt en kon dus makkelijk teruggebracht worden naar baasje Hugh Magill.
Die vertelde dat hij met Duke ging wandelen, maar dat die op de vlucht sloeg toen hij belaagd werd door een coyote. “Ik was bang dat ik enkel nog een karkas zou terugvinden”, vertelt Hugh opgelucht.

Later bleek dat Duke, een 16 maanden oude Australian cattle dog, was teruggekeerd naar de plaats waar Hugh z’n auto had geparkeerd. Hugh is busschauffeur Hagel zeer dankbaar: “Ze had ook gewoon kunnen doorrijden, maar ze was alert en deed meer dan ze moest doen”.
(via The Brockville Recorder & Times)

(foto via Pawnation)

Dog-O-Matic: car-wash voor honden

Het lijkt uit het brein van Roald Dahl te komen, maar ze bestaat echt: de Verschrikkelijke Hondenwasmachine. Je stopt je hond een halfuurtje in dit geval en ze komen er proper, droog en lekker geurend weer uit. En met een trauma voor de rest van hun leven?

De machine heet de Dog-O-Matic (die naamkeuze toch, leve de fifties!) en werd ontworpen door Fransman Romain Jarry. Naar verluidt kosten wasbeurten 20 euro voor kleine honden, 35 euro voor iets grotere honden en 48 euro voor honden die je liever niet naar binnen wil duwen…

En toch, honden schijnen het leuk te vinden (geen idee of ze ook droog gezwierd worden). Het wassen duurt zelf maar enkele minuten en de honden zitten de rit gewoon uit. De honden daarna drogen duurt eigenlijk nog het langst.

Als iemand zo’n Dog-O-Matic heeft staan, ik ben bereid om hem te komen proberen, met mijn hond bedoel ik. Eens kijken of ze het leuk vindt. Ik heb ook twee katten…

(via wired)

Oudste hond ter wereld leert nieuwe trucs

Wie zei daar ook alweer dat je een oude hond geen trucs meer kunt leren? Leuk ideetje bij The Sun (altijd in voor een leuk idee, vooral op pagina 3): ze zochten de oudste hond ter wereld op en leerden hem 3 kunstjes in 1 uur. Mission Impossible voor Sammy (23)?

Yorkshire terrier Sammy is 23 jaar, heeft nog maar de helft van zijn tanden en kan amper nog zien of horen. Baasje Doug Percival, 73, vertelt dat Sammy in zijn ganse leven nog maar 1 keer naar de dierenarts moest. Doug en Sammy houden mekaar gezelschap en trakteren mekaar twee keer per week op fish en chips (!).

Over het voorstel van de krant om een hondentrainer te sturen en de oude knar nog wat trucs te leren, zei Doug dat Sammy nooit veel zin in kunstjes had en dat we maar niet te veel hoop moesten hebben. Om maar te zeggen: geen enkele.

The Sun riep de hulp in van ervaren hondentrainer Jill Hopkins om de kleine terrier wat bij te brengen. Jill begon met de hond wat te leren kennen en slaagde er vrij snel in om hem te doen luisteren, ondanks zijn verslechterde zintuigen.
Omdat baas Doug niet veel meer buiten komt, blijft Sammy vooral in de tuin en is hij geen leiband gewoon, maar met Jill liep hij vrij snel vrolijk rond aan een leibandje. Met vriendelijke bevelen en beloning met stukjes kip slaagde trainer Jill erin de oude knar te doen zitten en blijven terwijl ze rond hem liep.

Als kers op de taart leerde Sammy hoe hij zijn poot moest uitsteken. De meegereisde reporter van The Sun kon daarna Sammy zijn nieuwe kunstjes laten opvoeren. Missie geslaagd.
Trainer Jill kan tevreden zijn: “Ondanks zijn slechte gehoor en zicht deed Sammy een beroep op zijn neus en op het contrast tussen licht en schaduw”. Baas Doug was trots, maar ook ‘zeer verrast’.

(via The Sun: foto en filmpje!)

De gemeenste hond: Engelse cockerspaniel?!

De gemeenste hond van alle rassen is de … Engelse cockerspaniel. Ja, die met z’n lieve snoetje! Althans, dat beweren onderzoekers van de universiteit in Barcelona en het staat te lezen in de jongste uitgave van the Journal of Veterinary Behavior.

De onderzoekers bestudeerden tussen 1998 en 2006 meer dan 1.000 gevallen van agressie bij honden en de cockerspaniels eindigden aan de kop van het peleton, gevolgd door rottweilers, boxers, Yorkshire terriërs en Duitse herders.

Volgens Marta Amat, de leidende onderzoeker, tonen cockers vooral agressie naar hun baasjes en mensen die ze niet kennen. Andere hondenrassen toonden dan weer eerder agressie naar andere honden. Bij de Engelse cockerspaniels waren vooral de mannetjes en die met gele vacht het meest agressief.

Over die vachtkleur stelt Amat dat het kleurpigment melanine een gelijkaardige biochemische werking vertoont als dopamine en andere breinchemicaliën die agressief gedrag sturen.

De resultaten omtrent de link tussen de vachtkleur en agressie bij cockers lopen gelijk met die van het onderzoek uit Cordoba, eerder op hondsdol, waarin stond te lezen dat mannetjes en de blonde variant van cockerspaniels agressiever van aard zijn dan teefjes en varianten met andere kleuren.

Als het over de agressie zelf gaat, voegen beide onderzoeksteams er snel aan toe dat vooral slecht geïnformeerde eigenaars die hun hond niet goed opvoeden de grootste schuld dragen voor het agressief gedrag.

Doorklikken naar andere studies over agressief gedrag bij Engelse Cocker Spaniels, bijvoorbeeld op sciencedirect.com,
toont dat het fenomeen op zich al behoorlijk veel onderzocht is. Hondenbazen van dit ras melden dat de agressie zich vooral uit via herhaaldelijk grommen, snauwen en bijten.

(via: LA Times)

Japanse bordercollie turnt gezellig mee

De gesloten gordijnen, het vale bloemetjesbehang, de lichtjes suggestieve Japanse offscreen vrouwenstem. Deze video heeft alles van een David Lynch scene, Blue Velvet-style. Respect natuurlijk voor wie de bordercollie zover krijgt om dagelijks mee te turnen: en-buig-en-strek en ga door die achterpoten!

En dat terwijl (is het 6 u 's morgens, of 23 u. 's avonds?) een of andere Beatles compilatie opligt (ik gok: de dubbele rode, we herkennen 'From Me To You' en 'She Loves You'). En wat is dat belgeluid rond 00.23 sec.? Een microgolfoven, vermoed ik. Het ontbijt is klaar: gezonde granen ongetwijfeld.
(via neatorama)

Pixar film 'Up' wint 'Palm Dog'

Aan elk bericht valt wel een hondenstaart te breien, en ja hoor: naast de Palm d'Or, de prijs voor de beste film op het prestigieuze filmfestival van Cannes, wordt er ook een - onofficiële - prijs uitgereikt aan de best acterende hond: de Palm Dog.

Dit jaar wint de hond 'Dug' (foto) uit de Pixar tekenfilm 'Up', over een hond die kan praten door een speciale halsband te dragen. De prijs wordt sinds 2001 uitgereikt en bij de vorige winnaars zien we o.a. 'Dogville' van Lars von Trier (starring: de met krijt getekende hond). Een overzicht van alle winnaars vind je op http://www.palmdog.com/.

Dit jaar was er concurrentie van een zwarte poedel in de nieuwe van Quentin Tarantino, de oorlogsfilm 'Inglorious Basterds'. Tarantina mist daarmee de 'dubbel' want hij won met Pulp Fiction al eens de echte Palm d'Or. Ook de sprekende vos in Lars von Triers horrorfilm 'Antichrist' was in de running.

De makers van 'Up' krijgen een lederen halsband met de zilveren letters 'Palm Dog' erop. 'Up' wordt pas in het najaar bij ons in de bioscopen verwacht.

(via BBC)

De hond is de beste vriend... van de aap (2)

De vriendschap tussen de orang-oetang en de zwerfhond (zie vorig bericht) mag dan uitzonderlijk zijn, het kan altijd nog straffer... In Japan kan je op de nationale TV dagelijks het komische duo 'Pankun en James' aan het werk zien: een chimpansee en een bulldog.

Meestal worden ze samen naar een 'menselijke' opdracht gestuurd, zoals eten kopen, rijst planten of insecten vangen.De show wordt ook in India, Thailand, Taiwan en Hong Kong uitgezonden.

Pankun de chimp woont in Cuddly Dominion, een dierentuin nabij Kumamoto. Hij is er uiteraard de hoofdattractie, en voert er dagelijks zijn showtje op.

(tientallen filmpjes via youtube)

De hond is de beste vriend... van de aap (1)

Even zeldzaam als ontroerend, de vriendschap tussen de orang-oetang Suryia en de hond Roscoe is wel heel speciaal. Niet alleen spelen en zwemmen ze samen, Suryia gaat ook met de hond wandelen, geeft hem koekjes. Als de twee een luie dag hebben, verkiezen ze een ritje op Bubbles, de olifant.

Suryia en Roscoe werden twee jaar geleden vriendjes van het eerste moment ze elkaar zagen in het centrum voor bedreigde dieren in Myrtle Beach, South Carolina.

De opmerkelijke vriendschap kwam ook al aan bod in het magazine van National Geographic en de 'buddies' deden een guest appearance in de talkshow van Oprah Winfrey.

"Roscoe was op dat moment heel mager en hij liep een beetje verloren. Dus we gaven en eten en verzorgden hem. Hij volgde ons door het hek van het centrum, waar Suryia hem zag en onmiddellijk naar hem toe kwam. De twee begonnen onmiddellijk te spelen", vertelt Bhagavan Antle. Dat is heel opmerkelijk, omdat honden normaal gezien schrik hebben van primaten.

Het centrum pleegde nog enkele telefoontjes om het baasje van Roscoe op te sporen, maar niemand kwam hem halen. Dus kon het vreemde duo met elkaar blijven optrekken. Sindsdien zijn ze onafscheidelijk. Bekijk alle foto's hier.

(via De Morgen)

(foto via Daily Mail)

Stoppen met roken… voor de hond?

Het is niet gezond, dat weet iedereen. Toch kunnen/willen veel rokers hun sigaretten niet opgeven. Maar misschien is er wel een nieuwe motivatie die sterk genoeg is… namelijk de gezondheid van onze beste vriend, de hond.

Onderzoekers in Detroit stelden de vraag aan 3.300 hondeneigenaars of ze het roken zouden opgeven voor hun hond, in de wetenschap dat honden ook passief meeroken en het dus hun gezondheid kan schaden. Ongeveer 1 op 5 deelnemers waren rokers en daarvan zei een derde dat de gezondheid van de hond hen zou motiveren om hun slechte gewoonte op te geven.

Bij de niet-rokers zei 16% dat ze inwonende rokers zouden aansporen om te stoppen, ‘voor de hond’, en zei 24% dat ze rokers zouden vragen om ‘buiten te gaan paffen’. Een conclusie zou kunnen zijn dat de gezondheid van onze huisdieren misschien een nieuw thema kan worden in de talrijke anti-rookcampagnes die door de overheid worden opgestart.

Dat roken ook voor onze hond en kat nadelig is, bewijst een studie van het Tufts College of Veterinary Medicine, die meer gevallen van mondkanker vaststelden bij katten die bij rokers inwoonden. Vooral katten zijn kwetsbaar omdat de schadelijke sigarettenrook zich makkelijk in hun vacht nestelt. Wanneer de kat zichzelf wast en likt, gaat er ook vacht mee naar binnen.

Honden die bij rokers wonen, kunnen kanker aan neus en sinussen krijgen, beweert een onderzoek van de Colorado State University. Vooral honden met een lange neus lopen gevaar. Bij honden met een kortere neus worden er meer gevallen van longkanker vastgesteld.
(via The New York Times)

(foto via imageenvision.com)